تنوع بخشی پرتفو یعنی چه؟

نکته‌ی قابل توجه این است که شما با تنوع‌بخشی نمی‌توانید کل ریسک سبد خود را از بین ببرید، اما می‌توانید آن را کم کنید.

پرتفوی چیست و چه کاربردی دارد؟

اگر شما هم فرد تازه واردی در بورس هستید، حتما کلمه پرتفوی به گوشتان خورده است. این واژه در بازار بورس بسیار پرکاربرد است. پرتفوی در لغت به معنی کیف دستی است و در واقع همان سبد سرمایه گذاری است. سبد سهام ترکیبی از دارایی های سرمایه گذاری شده سرمایه گذار می باشد. مجموعه دارایی ها شامل دارایی های مختلفی مثل املاک و مستغلات، سهام شرکت‌ها، اوراق با درآمد ثابت و سپرده‌های بانکی است. تشکیل سبد سهام با هدف تنوع بخشی و کاهش ریسک انجام میشود. هرچه تعداد سهام در سبد بیشتر باشد، ریسک ناشی از آن کاهش می یابد. اگر سبد سهام شما متنوع باشد، سود یک سهم می‌تواند ضرر سهم دیگر را جبران کند.

اما اگر تمام سبد سهام خود را فقط از یک صنعت خاص تشکیل داده باشید، در صورت رکود آن همه ی سهم های پرتفوی شما دچار ضرر خواهد شد.

ارزش پرتفوی

ارزش پرتفوی همان مقدار پولی است که به ازای آن در پرتفوی سهام وجود دارد. ارزش پرتفوی شرکت ها تاثیر زیادی بر قیمت گذاری آن شرکت ها دارد.

چگونه برای خود پرتفوی تشکیل دهیم؟

قبل از اینکه سبد سهام خود را تشکیل دهید ابتدا باید اهداف سرمایه گذاری تان را تعیین کنید. همچنین پاسخ به چند سوال به شما در تشکیل پرتفوی کمک خواهد کرد. مثلا اینکه تا چه اندازه برای رسیدن به سود حاضر هستید ریسک کنید؟ چقدر پول میخواهید و چرا سرمایه گذاری میکنید؟

چند نکته به شما برای تشکیل سبد سهام کمک میکند. مثلا اینکه شرایط مالی تان چطور است؟ نسبت به شرایط مالی تان واقع بین باشید. اگر پول و سرمایه زیادی به دستتان رسیده باید بسیار محتاط عمل کنید و یک سبد بزرگ برای رسیدن به آنچه میخواهید تشکیل دهید.

چرا ایجاد پرتفوی سرمایه‌گذاری یک روشی مناسب در بازار است؟

برای ایجاد یک سبد سهام سرمایه‌گذاری خوب، فرد بعد از تحقیق و مطالعه در بازار، چندین سهم را به عنوان سهام مناسب برای سرمایه‌گذاری شناسایی میکند. حال بعد از انتخاب سهام، با توجه به نظر سرمایه‌گذار، وی سرمایه‌ی خود را با نسبت‌هایی مشخص بین این سهام تقسیم کرده و نسبت به خرید آن‌ها اقدام میکند.

به عقیده کارشناسان بازار، این عملکرد، روش مناسبی برای دوری از ضررهای مالی می‌باشد. چرا که در نظر داشته باشید، اگر به جای ایجاد پرتفوی، در صورتی که نسبت به خرید فقط یک سهم خاص در بازار اقدام می‌کردید، در این حالت با کاهش قیمت این سهم، سرمایه‌ی شما به طور کلی دچار ضرر و زیان مالی می‌شد.

ولی در روش سرمایه‌گذاری پرتفوی، از آن جایی که سرمایه‌ی خود را برای خرید چندین سهم متفاوت در نظر گرفته‌اید، حتی در صورت کاهش قیمت یک سهم از سهام خریداری شده، افزایش قیمت سهام دیگر، می‌تواند این ضرر مالی را برای شما جبران نماید.

یعنی در این شرایط، با کاهش قیمت یکی از سهام خریداری شده، انتظار می‌رود که ثبات قیمتی سهام دیگر و یا حتی افزایش قیمت آن‌ها، کمکی برای سرمایه‌گذار در حفظ سرمایه‌ی وی شود. در این حالت، احتمال بسیار پایینی وجود دارد که همه سهام خریداری شده با کاهش قیمت رو به رو شوند. از این رو از روش پرتفوی به عنوان یکی از روش‌های اساسی در کاهش ریسک نوسانات قیمتی بازار یاد می‌شود.

نحوه مدیریت پرتفوی چگونه است؟

پرتفوی با هدف کاهش ریسک به وجود آمده و به گونه ای انتخاب می شود تا در شرایط معمولی احتمال اینکه با کاهش بازده تمامی دارائی ها (سهام هایی که خریداری شده اند) به صفر نزدیک باشد. پرتفوی می تواند هم دارای مالک حقیقی و هم می تواند دارای مالک حقوقی باشد.

در این مطلب با شما همراه هستیم تا توضیحات مختصری از سرمایه گذاری در بازار سرمایه با استفاده از سبد سهام یا پرتفوی به صورت مستقیم و یا غیر مستقیم را ارائه دهیم. سرمایه گذاری در بازار سرمایه (بازار بورس اوراق بهادار)‌ در تمام کشور های دنیا یکی از بهترین روش های سرمایه گذاری در بازارهای داخلی و خارجی می باشد.

منظور از سبد سهام یا پرتفوی چیست؟

سبد سهام یا پرتفوی، ترکیبی مناسبی از سهام و یا سایر دارایی های اشخاص حقوقی می باشد. سهام دارایی هایی می باشد که توسط سرمایه گذاران خریداری می شود. هدف از به وجود آمدن سبد سهام، تقسیم مناسبی از ریسک های انجام شده توسط سرمایه گذار بین سهام هایی که خریداری کرده است.

در اصل می توان گفت هدف از تشکیل سبد سهام جلوگیری از کاهش ارزش دارایی های شما به این صورت که هنگام معامله یکی از معاملات سود کند و یک معامله ضرر کند، سود سهم مثبت، ضرر سهم منفی را جبران می کند.

یک ضرب المثل مشهور می گویید: (( هیچوقت همه پولتان را داخل یک جیب نگذارید))، به این معنی که ممکن است جیبتان پاره شود و تمام پولتان را از دست دهید اما در عوض اگر پول هایتان را در چند جیب بگذارید امکان از دست دادن کل سرمایه شما کمتر می باشد.

ارزش پرتفوی چیست؟

پرتفوی در واقع به ارزش مالی و نقدی هر شخصیت حقوقی و حقیقی گفته می شود. ارزش پرتفوی شرکت هایی که برای قیمت گذاری شرکت های سرمایه گذاری در داخل بورس اوراق بهادار قبول شده اند، مهمترین عامل می باشد. در اصل می توان گفت که پرتفوی به منظور کم کردن و کاهش ریسک به وجود آمده است.

نحوه مدیریت پرتفوی چگونه است؟

پرتفوی به منظور کم کردن و کاهش ریسک به وجود آمده و به گونه ای انتخاب می شود تا در شرایط معمولی احتمال اینکه با کاهش بازده تمامی دارائی ها (سهام هایی که خریداری شده اند) به صفر نزدیک باشد. پرتفوی می تواند هم دارای مالک حقیقی و هم می تواند دارای مالک حقوقی باشد.

پرتفوی و سبد سهام پیشنهادی

سبد سهام پیشنهادی در واقع قدرتی است که برای انتخاب حرفه ای هر سهام در نظر گرفته شده است. در داخل سبد پیشنهادی، محدوده ی خرید و فروش مناسب برای هر سهم در نظر گرفته می شود. سود حاصل از تحلیل سال مالی جاری و سال های مالی آینده در هر پیشنهاد مشخص شده است.

برای تشکیل بهترین سبد سهام چه نکاتی را باید رعایت کنیم؟

فاکتور هایی مانند شاخص بورس، شاخص کل و شاخص هم وزن و پرهیز از سرمایه گذاری تک سهمی در تشکیل یک پرتفوی خوب تاثیر زیادی دارند. اگر با چنین اصطلاحاتی آشنا نیستید، مطالعه آشنایی با پرکاربرد ترین اصطلاحات بورسی را به شما توصیه میکنیم.

تنوع بخشی پرتفو یعنی چه؟

پرتفوی یا سبد سرمایه‌گذاری، تعادلی بین ریسک و بازده

سرمایه‌گذاری، مانند هر بخش دیگری از زندگی مجموعه‌ای از تصمیمات است. اما شاید ریسک تصمیمات سرمایه‌گذاری از سایر تصمیمات زندگی ملموس‌تر باشد. در سرمایه‌گذاری همواره سرمایه‌گذار در حال داد و ستد، انتخاب و تصمیم‌گیری میان دو رکن اصلی سرمایه‌گذاری است؛ ریسک و بازده. این دو مورد رابطه‌ی مستقیم و معناداری با هم دارند یعنی با بالا رفتن یکی از آن‌ها دیگری هم بالا می‌رود. پس برای به دست آوردن نرخ سود و بازده بالا، باید ریسک‌های بالا و احتمال ضرر را نیز متحمل شد و همچنین برای سرمایه‌گذاری امن با ریسک کم، باید نرخ سود و بازده بالا را فراموش کرد و به نرخ‌های کم سود راضی بود.

برای انجام یک سرمایه‌گذاری موفق لازم است با توجه به میزان شناخت از خود و اهدافتان، میزان ریسک‌پذیری، زمانی که به سرمایه‌گذاری و تحلیل آن اختصاص می‌دهید، سطح دانش مالی و غیره، اقدام به سرمایه‌گذاری کرده و تعادلی حساب شده بین ریسک و بازده ایجاد کنید تا نه از هزینه فرصت ضربه بخورید و نه از ریسک بالا. در این مطلب بررسی می‌کنیم که تشکیل پرتفوی چطور می‌تواند به حفظ تعادل میان ریسک و بازده برای سرمایه‌گذاری سودآور کمک کند.

نظریه‌ی ریسک بازده چیست؟

پیش‌تر در نوشتار انواع ریسک سرمایه‌گذاری، توضیح مختصری در خصوص ریسک داده شد، اما برای جا افتادن بهتر این موضوع، با یک مثال آن را بررسی می‌کنیم. فرض کنید دو سهام الف و ب در بازار وجود دارد و انتظار می‌رود هر دو 10 درصد سود در بازه‌ای مشخص بدهند. اما سهام الف به طور کلی نوسانات بیشتر و قیمت ناپایدارتری دارد، این ناپایداری قیمت به معنای ریسک بالاتر است. به همین دلیل همه‌ی سرمایه‌گذاران ترجیح می‌دهند سهام ب را بخرند. سهام الف اگر بخواهد سرمایه‌گذاران را جذب کند تا سهامش را بخرند باید بازدهی بالاتری از ب تنوع بخشی پرتفو یعنی چه؟ ارائه دهد. به همین دلیل باید همواره ریسک بالاتر با سود بالاتر همراه باشد وگرنه گزینه‌ها‌ی با ریسک بالا و سود پایین به طور خودکار از بازار حذف خواهد شد.

انواع ریسک در سرمایه‌گذاری

برای مدیریت ریسک، باید ابتدا با انواع آن آشنا شوید. به طور کلی دو نوع اصلی ریسک در بازار وجود دارد. ریسک سیستماتیک و ریسک غیرسیستماتیک. آشنایی با این دو نوع اصلی از ریسک برای مدیریت آن بسیار با اهمیت است.

ریسک سیستماتیک: ریسکی که ناظر بر کل بازار است و تنها به یک سهم، بخش یا صنعت به خصوص محدود نباشد، ریسک سیستماتیک نامیده می‌شود. این ریسک معمولاً ریشه در فاکتورهای اقتصاد کلان دارد. پیش‌بینی این ریسک کار ساده‌ای نیست و در بسیاری موارد غیرقابل پیش‌بینی است. همچنین این ریسک تا حدی اجتناب ناپذیر بوده و فقط می‌‌توان با برخی راهکارها اثر آن را کاهش داد.

ریسک غیرسیستماتیک: ریسکی که مربوط به صنعت یا سهمی خاص است. این ریسک تنها بر قیمت سهام یک شرکت یا سهم‌های مربوط به صنعتی خاص تاثیر می‌گذارد. ریسک غیرسیستماتیک تحت تاثیر تغییرات در یک شرکت یا صنعت است و به خوبی قابل پیش‌بینی و کنترل است.

تشکیل پرتفوی یا سبد سرمایه‌گذاری برای جلوگیری از ریسک غیرسیستماتیک

تشکیل یک پرتفوی متنوع یا سبد سرمایه‌گذاری بهینه، راهکاری بسیار ساده و مناسب برای جلوگیری از ریسک غیرسیستماتیک است. سرمایه‌گذار در یک پرتفوی متنوع، سرمایه‌ی خود را میان سهم‌های متنوع و مختلف تقسیم کرده و از تمرکز سرمایه‌ در یک سهم یا صنعت خاص، پرهیز می‌کند. این مورد راه حلی بسیار مناسب و ساده برای حذف و یا کاهش ریسک غیرسیستماتیک است. در پرتفوی‌هایی که تنوع مناسبی دارند، می‌توان از ریسک غیرسیستماتیک صرف نظر کرد و تمام توجه را به مدیریت و محاسبه ریسک سیستماتیک اختصاص داد.

ریسک، مفهومی بسیار مهم و حیاتی در سرمایه‌گذاری است که مدیریت آن از اهمیت بالایی برخوردار است. با تنوع و تشکیل سبد سرمایه‌گذاری یا پرتفوی مناسب، به راحتی می‌توان برخی ریسک‌های بازار را حذف و از سرمایه‌گذاری با ریسک کمتر لذت برد. رعایت تعادل ریسک و بازده در سبد سرمایه‌گذاری بسیار مهم بوده و با این روش‌ها می‌توان سرمایه گذاری مطمئن‌تری را تجربه کرد. افرادی که اطلاعات یا زمان لازم جهت تجزیه و تحلیل و ارزیابی ریسک و بازده و همچنین تشکیل سبدهای سرمایه گذاری متنوع و حرفه‌ای را ندارند، همچنان می‌توانند از از طریق ابزارهای نوین مدیریت دارایی و روش‌های غیر مستقیم سرمایه‌گذاری از سرمایه‌گذاری با سود مناسب و ریسک کنترل شده بهره ببرند.

با صندوق‌های سرمایه‌گذاری لوتوس بیشتر آشنا شوید.

اشتراک با دوستان

برای انجام یک سرمایه‌گذاری موفق لازم است با توجه به میزان شناخت از خود و اهدافتان، میزان ریسک‌پذیری، زمانی که به سرمایه‌گذاری و تحلیل آن اختصاص می‌دهید، سطح دانش مالی و غیره، اقدام به سرمایه‌گذاری کرده و تعادلی حساب شده بین ریسک و بازده ایجاد کنید تا نه از هزینه فرصت ضربه بخورید و نه از ریسک بالا. در این مطلب بررسی می‌کنیم که تشکیل پرتفوی چطور می‌تواند به حفظ تعادل میان ریسک و بازده برای سرمایه‌گذاری سودآور کمک کند.

نظریه‌ی ریسک بازده چیست؟

پیش‌تر در نوشتار انواع ریسک سرمایه‌گذاری، توضیح مختصری در خصوص ریسک داده شد، اما برای جا افتادن بهتر این موضوع، با یک مثال آن را بررسی می‌کنیم. فرض کنید دو سهام الف و ب در بازار وجود دارد و انتظار می‌رود هر دو 10 درصد سود در بازه‌ای مشخص بدهند. اما سهام الف به طور کلی نوسانات بیشتر و قیمت ناپایدارتری دارد، این ناپایداری قیمت به معنای ریسک بالاتر است. به همین دلیل همه‌ی سرمایه‌گذاران ترجیح می‌دهند سهام ب را بخرند. سهام الف اگر بخواهد سرمایه‌گذاران را جذب کند تا سهامش را بخرند باید بازدهی بالاتری از ب ارائه دهد. به همین دلیل باید همواره ریسک بالاتر با سود بالاتر همراه باشد وگرنه گزینه‌ها‌ی با ریسک بالا و سود پایین به طور خودکار از بازار حذف خواهد شد.

انواع ریسک در سرمایه‌گذاری

برای مدیریت ریسک، باید ابتدا با انواع آن آشنا شوید. به طور کلی دو نوع اصلی ریسک در بازار وجود دارد. ریسک سیستماتیک و ریسک غیرسیستماتیک. آشنایی با این دو نوع اصلی از ریسک برای مدیریت آن بسیار با اهمیت است.

ریسک سیستماتیک: ریسکی که ناظر بر کل بازار است و تنها به یک سهم، بخش یا صنعت به خصوص محدود نباشد، ریسک سیستماتیک نامیده می‌شود. این ریسک معمولاً ریشه در فاکتورهای اقتصاد کلان دارد. پیش‌بینی این ریسک کار ساده‌ای نیست و در بسیاری موارد غیرقابل پیش‌بینی است. همچنین این ریسک تا حدی اجتناب ناپذیر بوده و فقط می‌‌توان با برخی راهکارها اثر آن را کاهش داد.

ریسک غیرسیستماتیک: ریسکی که مربوط به صنعت یا سهمی خاص است. این ریسک تنها بر قیمت سهام یک شرکت یا سهم‌های مربوط به صنعتی خاص تاثیر می‌گذارد. ریسک غیرسیستماتیک تحت تاثیر تغییرات در یک شرکت یا صنعت است و به خوبی قابل پیش‌بینی و کنترل است.

تشکیل پرتفوی یا سبد سرمایه‌گذاری برای جلوگیری از ریسک غیرسیستماتیک

تشکیل یک پرتفوی متنوع یا سبد سرمایه‌گذاری بهینه، راهکاری بسیار ساده و مناسب برای جلوگیری از ریسک غیرسیستماتیک است. سرمایه‌گذار در یک پرتفوی متنوع، سرمایه‌ی خود را میان سهم‌های متنوع و مختلف تقسیم کرده و از تمرکز سرمایه‌ در یک سهم یا صنعت خاص، پرهیز می‌کند. این مورد راه حلی بسیار مناسب و ساده برای حذف و یا کاهش ریسک غیرسیستماتیک است. در پرتفوی‌هایی که تنوع مناسبی دارند، می‌توان از ریسک غیرسیستماتیک صرف نظر کرد و تمام توجه را به مدیریت و محاسبه ریسک سیستماتیک اختصاص داد.

ریسک، مفهومی بسیار مهم و حیاتی در سرمایه‌گذاری است که مدیریت آن از اهمیت بالایی برخوردار است. با تنوع و تشکیل سبد سرمایه‌گذاری یا پرتفوی مناسب، به راحتی می‌توان برخی ریسک‌های بازار را حذف و از سرمایه‌گذاری با ریسک کمتر لذت برد. رعایت تعادل ریسک و بازده در سبد سرمایه‌گذاری بسیار مهم بوده و با این روش‌ها می‌توان سرمایه گذاری مطمئن‌تری را تجربه کرد. افرادی که اطلاعات یا زمان لازم جهت تجزیه و تحلیل و ارزیابی ریسک و بازده و همچنین تشکیل سبدهای سرمایه گذاری متنوع و حرفه‌ای را ندارند، همچنان می‌توانند از از طریق ابزارهای نوین مدیریت دارایی و روش‌های غیر مستقیم سرمایه‌گذاری از سرمایه‌گذاری با سود مناسب و ریسک کنترل شده بهره ببرند.

مدیریت سرمایه گذاری و ریسک چیست ؟

مدیریت سرمایه به صورت مدیریت حرفه‌ای انواع دارایی‌ها به منظور تحقق اهداف سرمایه‌گذار تعریف می‌شود.

مدیریت سرمایه امری کاملا شخصی است. با توجه به شخصیت، روحیات و اهداف شما می‌تواند متفاوت باشد.

سن شما، میزان سرمایه شما، تعیین اهداف و زمان رسیدن به اهدافی که برای خود مشخص می‌کنید، همگی در تعیین استراتژی مدیریت سرمایه نقش دارد.

استراتژی مناسب برای سرمایه‌گذاریِ هر فرد با دیگری متفاوت است. عواملی مثل میزان تحصیلات و سواد مالی، سن، میزان درآمد، میزان سرمایه اولیه، ریسک‌پذیری و… باعث پیدایش استراتژی‌های متفاوت سرمایه‌گذاری می‌شود.

ریسک چیست؟

کلمه ریسک بیشتر افراد را به یاد خطر و ضرر می‌اندازد. اما ریسک موقعیتی است که از ترکیب خطر و فرصت به دست می‌آید. وقتی شما ریسک می‌کنید، خطری را به‌جان می‌خرید، به امید آن‌که فرصتی به دست بیاورید. شما با توجه به میزان توانایی‌های فردی خود در کنار شناخت کامل از تهدیدهای احتمالی، می‌توانید از این فرصت‌ها استفاده کنید تا به اهداف خود برسید.

بیشتر روش‌های سرمایه‌گذاری با درصدی از ریسک همراه هستند. تنها سرمایه‌گذاری در دارایی‌هایی چون سپرده‌گذاری در بانک یا مواردی چون سرمایه‌گذاری در اوراق خزانه است که ریسک بسیار پایینی دارند.

این موارد (که می‌توان آن‌ها را سرمایه‌گذاری بدون ریسک نیز نامید) یک بازدهی مشخص، قطعی ولی محدود دارند.

فرآیند مدیریت سبد سهام

یکی از راه‌های کم کردن ریسک یک پرتفوی تنوع‌بخشی به آن است. تنوع‌بخشی با هدف کاهش ریسک پرتفوی تا حداقل مقدارِ ریسک و افزایش بازده پرتفوی تا بالاترین اندازه ممکن انجام می‌شود.

با تقسیم کردن مبلغ سرمایه‌گذاری در سهم‌های متنوع، می‌توان بخشی از ریسک پرتفوی را حذف کرد. برای انجام این کار بهتر است که سهم‌ها، از صنایع و گروه‌های متفاوت از هم انتخاب شوند تا اگر یک صنعتی دچار مشکل شد تنها بخش کوچکی از سبد سرمایه‌گذاری شما به‌خطر بیفتد.

نقل قولی معروف در رابطه با تنوع‌بخشی وجود دارد که بیان می‌کند: تمامی تخم‌مرغ‌های خود را در یک سبد قرار ندهید، تا در صورت افتادن سبد همه تخم مرغ‌هایتان از بین نروند.

نکته‌ی قابل توجه این است که شما با تنوع‌بخشی نمی‌توانید کل ریسک سبد خود را از بین ببرید، اما می‌توانید آن را کم کنید.

ریسک کل

ریسک کل از دو بخش ریسک سیستماتیک و ریسک غیرسیستماتیک تشکیل شده است.

ریسک غیرسیستماتیک منحصر به یک دارایی نظیر سهم یک شرکت است، که این ریسک با تنوع‌بخشی قابل کاهش است.

اما بخش دیگری از ریسک کل، ریسک سیستماتیک یا ریسک بازار است، که به آن ریسک حذف‌نشدنی هم می‌گویند. این ریسک از طریق تنوع‌بخشی کاهش پیدا نمی‌کند.

انواع سرمایه گذاران بر مبنای میزان تحمل ریسک

سرمایه گذاران به سه دسته تقسیم می‌شوند:

1. سرمایه‌گذاران ریسک خنثی افرادی هستند که به میزان ریسک سرمایه‌گذاری توجهی نمی‌کنند و تنها به دنبال حداکثر کردن بازدهی خود هستند و میزان مطلوبیت آن‌ها توسط بازدهی سرمایه‌گذاری تعیین می‌شود.

2. تعدادی از سرمایه‌گذاران نسبت به سایرین ریسک‌پذیر‌تر هستند؛ در نتیجه می‌توانند نسبت به دیگران بهتر با این نوسانات کنار بیایند و آن را تحمل کنند.

3. سرمایه‌گذاران ریسک‌گریز هستند. این افراد بیشتر به سرمایه‌گذاری در مواردی که بازدهی مطمئن داشته‌ باشند علاقه‌مند هستند و از سرمایه‌گذاری در پروژه‌های پرریسک دوری می‌کنند. بیشتر این افراد به سپرده‌گذاری در بانک روی می‌آورند و معتقدند که سپرده‌گذاری در بانک نوعی سرمایه‌گذاری ایمن است.

خلاصه مقاله

در نهایت به سرمایه‌گذاران پیشنهاد می‌شود که ابتدا با توجه به شرایط خود، میزان ریسک‌پذیری، سواد مالی، سرمایه اولیه و درآمد، استراتژی خود را مشخص کنند و سپس یک سبد سرمایه‌گذاری مناسب تشکیل دهند.

این سهم‌ها می‌توانند با توجه به دیدگاه سرمایه‌گذار و اهداف آن‌ها متفاوت از هم باشند.

پورتفولیو چیست؟ | چگونه یک پرتفوی قوی داشته باشیم؟

واژه پورتفولیو از اصطلاحات پر کاربرد در حوزه‌های مختلف کسب و کار، مدیریت پروژه، مدیریت محصولات است که تنوع بخشی پرتفو یعنی چه؟ در بازار سهام با به عناوینی نظیر ” پورتفوی” یا “سبد سهام” نیز شناخته می‌شود. در این مقاله از نرم افزار حسابداری محک درباره چگونگی ایجاد یک پورتفوی قوی در بازار بورس صحبت خواهیم کرد.

فهرست مطالب

پورتفولیو (Portfolio) چیست؟

پورتفولیو (Portfolio) یا پورتفوی یا سبد سهام، مجموعه‌ای از انواع مختلف دارایی‌های متعلق به یک فرد است که در جهت تحقق اهداف مالی وی ایجاد شده است. امروزه به واسطه وجود انواع مختلفی از دارایی‌های مالی، هر فردی می‌تواند مجموعه‌ای از سهام، صندوق‌های سرمایه گذاری مشترک، صندوق‌های بدهی، اوراق قرضه، وجوه نقدی یا معادل‌های نقدی، طلا، املاک، مشتقات مالی، صندوق‌های قابل معامله (ETF) و غیره را در پورتفـولیوی خود بگنجاند. یک پرتفوی متنوع باعث کاهش ریسک‌های سرمایه گذاری شده و بازدهی سرمایه گذاری های انجام شده را بالا می برد.

عموم مردم بر این باورند که سهام، اوراق قرضه و پول نقد، هسته اصلی یک پورتفوی را تشکیل می‌دهند. این باور درست است اما یک پورتفوی قوی می‌تواند بسیار متنوع‌تر از این ها هم باشد و طیف گسترده‌ای از دارایی‌ها از جمله زمین و املاک، آثار و کلکسیون‌های هنری و سرمایه گذاری‌های خصوصی را نیز در بر بگیرد.

مدیریت و نگهداری پورتفولیو معمولا توسط صاحب آن انجام می شود، اما امکان سپردن مدیریت سبد سهام به یک مدیر یا مشاور مالی، شخص یا موسسه سبدگردانی یا یک متخصص مالی دیگر نیز وجود دارد.

مدیریت پورتفوی چگونه است؟

مدیریت پورتفولیو یعنی هنر و توانایی انتخاب و نظارت بر سرمایه گذاری‌هایی که اهداف بلندمدت مالی یک مشتری، شرکت یا موسسه را برآورده می‌کنند. مدیریت پورتفولیو ممکن است ماهیت منفعل یا فعال داشته باشد.در مدیریت فعال پرتفولیو، مدیر پرتفولیو یا سبد گردان به طور فعال خرید و فروش سهام های مختلف را بر عهده می گیرد تا بیشترین سود ممکن را به دست آورد.کنترل پورتفـولیوی ثابتی که مطابق با استراتژی فعلی بازار طراحی شده است بر عهده مدیر پرتفولیو منفعل است. این استراتژی مناسب اهداف بلندمدت است و با عناوینی مثل شاخص سازی یا سرمایه گذاری شاخص نیز شناخته می‌شود.

یکی از مفاهیم کلیدی در مدیریت پورتفولیو، اصل تنوع بخشی است؛ به زبان ساده تنوع بخشی یعنی تمام تخم مرغ‌های خود را در یک سبد قرار ندهید. ایجاد تنوع در سبد سهام با این هدف انجام می‌شود که با تخصیص سرمایه و تقسیم کردن آن در بین ابزارهای مالی، صنایع و دسته‌های مختلف درصد ریسک احتمالی کاهش پیدا کند. از سوی دیگر، ایجاد پورتفـولیوی متنوع باعث به حداکثر رساندن بازدهی سرمایه گذاری در حوزه‌های مختلف می‌شود.

شما می‌توانید به پرتفوی سرمایه گذاری خود به چشم یک کیک نگاه کنید که به قطعاتی با اندازه‌های مختلف تقسیم شده است و هر قطعه نشان دهنده یک کلاس دارایی یا یک نوع سرمایه گذاری متفاوت است. هدف سرمایه گذاران، ایجاد یک پرتفوی با تنوع مناسب است. پورتفوی متنوع بین ریسک و بازدهی سرمایه توازن ایجاد می‌کند. البته ریسک پذیری و تحمل ریسک نیز در بین افراد متفاوت است.

راه‌های زیادی برای ایجاد تنوع در پورتفـولیو وجود دارد که البته نحوه انجام آن به شما بستگی دارد. هدف شما از ایجاد پرتفولیو ، میل شما برای ریسک و خطر کردن و شخصیت شما همگی از عوامل موثر در انتخاب نحوه ساختن پورتـفولیو هستند.

انواع پورتفولیو کدام اند؟

به تعداد سرمایه گذاران و مدیران مالی، انواع مختلف پورتفـولیو و استراتژی پرتفوی وجود دارد. یک سرمایه گذار می‌تواند چندین پورتفولیوی مختلف داشته باشد و محتوای آن‌ها را با استراتژی یا سناریو های سرمایه گذاری متفاوتی تنظیم کند . با این حال، به یاد داشته باشید که یک نوع پورتفوی ممکن است تمام نیازهای مالی شما را برآورده نکند و شاید لازم باشد انواع خاصی از پورتفـولیو را با یکدیگر ترکیب کرده و مطابقت دهید تا به ترکیبی ایده آل برسید. در ادامه برخی از رایج‌ترین و محبوب‌ترین انواع پورتفولیو را معرفی و بررسی می‌کنیم.

1. پورتفوی ترکیبی

رویکرد پورتفولیوی ترکیبی در بین کلاس‌های دارایی متنوع به کار می‌رود. برای ایجاد یک سبد ترکیبی باید مجموعه‌ای از سهام، اوراق قرضه، کالاها، املاک و مستغلات و حتی آثار هنری را در پورتفـولیو بگنجانید. به طور کلی، یک پورتفولیوی ترکیبی مستلزم نسبت‌های تقریبا ثابتی از سهام، اوراق قرضه و سرمایه گذاری‌های جایگزین است. پورتفولیوی ترکیبی بسیار سودمند است، زیرا از نظر تاریخی بین کلاس‌های مختلف دارایی مثل سهام، اوراق قرضه و جایگزین‌ها همبستگی بیشتری ایجاد می شود؛ یعنی اگر ارزش یکی از آن‌ها سقوط کند، ممکن است ارزش دیگری بالا برود و در نتیجه باعث حفظ تعادل در پورتفوی شما می‌شود.

2. سرمایه گذاری در سهام

وقتی پورتفولیوی شما از نوع سرمایه گذاری در سهام باشد، یعنی انتظار شما از خرید سهام، اوراق قرضه یا دارایی‌های مالی،کسب سود و بالا بردن ارزش آن‌ در طول زمان و یا هر دوی آنها است. پورتفوی سرمایه‌گذاری در سهام ممکن است استراتژیک باشد (هنگامی که هدف شما از سرمایه گذاری در سهام، نگهداری دارایی‌های مالی برای مدت طولانی است)و یا تاکتیکی باشد (هنگامی که هدف شما از سرمایه گذاری، دستیابی به سود کوتاه مدت و خرید و فروش سهام است).

3. پرتفوی تهاجمی و متمرکز بر سهام

دارایی‌های موجود در یک پرتفوی تهاجمی معمولاً ریسک‌های بزرگی را متحمل می‌شوند تا بازدهی عالی و فوق‌العاده‌ای را تجربه کنند. سرمایه گذاران تهاجمی به دنبال شرکت‌هایی هستند که در مراحل اولیه رشد خود هستند و ارزش پیشنهادی منحصر به فردی دارند. بسیاری از این شرکت‌ها هنوز اسم و رسمی پیدا نکرده‌اند و پرتفوی تهاجمی با ریسک و سود بالا دارند.

4. پورتفوی تدافعی یا محافظه کارانه

پورتفولیوی تدافعی یا محافظه کارانه، بر روی کالاهای مصرفی که در برابر رکود مقاوم و نفوذناپذیر هستند تمرکز دارد. سهام تدافعی هم در دوران بد بازار و هم در دوران خوب و مثبت بازار، کار خود را به خوبی انجام می‌دهد. شرایط اقتصادی بد هیچ تاثیری بر روی پورتفوی تدافعی ندارند. شرکت‌هایی که محصولات ضروری و روزمره را تولید می‌کنند، تحت بدترین شرایط نیز به بقای خود ادامه می‌دهند. پاداش پورتفولیوی تدافعی ممکن است زیاد نباشد، اما همیشگی است.این نوع از پورتفوی بهترین گزینه برای سرمایه گذاری طولانی مدت است.

5.پورتفوی متمرکز بر درآمد

تمرکز پورتفولیو متمرکز بر درآمد بیشتر بر روی سود تقسیمی شرکت‌ها (درآمد حاصل از سهم) به سهامداران می باشد. در واقع هدف ازایجاد این پرتفوی، ایجاد یک جریان نقدی مثبت به داخل سبد سهام است. برخی از سهام های پورتفوی متمرکز بر درآمد می‌توانند در پرتفوی تدافعی قرار بگیرند،اما به دلیل بازدهی بالا در پرتفوی درآمدی قرار می‌گیرند. صندوق سرمایه گذاری در املاک و مستغلات (REIT) نمونه‌ای از پورتفـولیوی متمرکز بر درآمد هستند.

6. پرتفولیوی سوداگرانه

پرتفولیوی سوداگرانه بهترین گزینه برای سرمایه گذارانی است که تحمل ریسک بالایی دارند. سبد سهام سوداگرانه می‌تواند شامل عرضه‌های اولیه عمومی (IPO) یا سهامی باشد که به اعتقاد برخی، هدف مناسبی برای تصاحب توسط شرکت‌های بزرگ هستند. شرکت‌های فعال در حوزه فناوری و مراقبت‌های بهداشتی که فرآیند توسعه محصولات جدید را در دستور کار دارند در این دسته قرار می‌گیرند.

ریسک در انتخاب پورتفولیو

هر کدام از مشاوران مالی یا سبد گردانان می توانند یک مدل سبد سهام عمومی برای یک فرد ایجاد کنند .اما این موضوع کاملا به ریسک پذیری فرد سرمایه گذار بستگی دارد .وی می تواند پرتفوی خود را از با سهام هایی که قابلیت رشد بالایی دارند بچیند و یا از استراتژی تهاجمی پیروی کند .با این حال بهتر است یک سرمایه گذار، خودش را در معرض ریسک کمتری قرار دهد و سهامی را انتخاب کند که نوسانات بازار تاثیری بر روی آن نداشته باشند .

افق زمانی چه تاثیری بر پورتفولیو دارد؟

در نظر گرفتن مدت زمان سرمایه گذاری یکی از اصل های مهم در موفقیت سرمایه گذاران است. بهتر است تاریخ هدف را در نظر گرفته و به تخصیص سرمایه بر روی یک استراتژی محافظه کارانه در آن تاریخ پیش بروید تا از سود پرتفوی خود تا آن نقطه محافظت کنید.

به عنوان مثال، یک سرمایه‌گذار محافظه‌کار ممکن است پرتفوی خود را با سهام با ارزش بالا، صندوق‌های مشارکتی با شاخص بازار گسترده، اوراق قرضه با درجه ریسک بالا و معادل‌های نقدی با درجه بالا ببندد.

سرمایه‌گذاری را در نظر بگیرید که قصد دارد تا پنج سال دیگر بازنسشته شود و برای دوران بازنشستگی پس‌انداز می‌کند. حتی اگر این سرمایه‌گذار با سرمایه‌گذاری در سهام و اوراق بهادار پرریسک‌تر مشکلی نداشته باشد، باز هم ممکن است بخواهد بخش بزرگ‌تری از پرتفوی خود را به دارایی‌های محافظه‌کارانه‌تر مانند اوراق قرضه و پول نقد اختصاص دهد تا از آنچه تا الان پس‌انداز کرده است محافظت کند.

برخلاف این فرد که برای دوران بازنشستگی برنامه ریزی می‌کند، فردی که تازه وارد بازار کار شده ممکن است بخواهد کل پرتفولیوی خود را در بازار سهام سرمایه‌گذاری کند، زیرا ممکن است چندین دهه برای سرمایه‌گذاری و پشت سر گذاشتن برخی از نوسانات کوتاه‌مدت بازار وقت داشته باشد.

منظور از تخصیص دارایی چیست؟

تخصیص دارایی شامل انتخاب وزن مناسب از طبقات مختلف دارایی برای نگهداری در یک پرتفولیو است. سهام، اوراق قرضه و پول نقد اغلب سه طبقه معمولی دارایی هستند، اما سایر دارایی‌ها نیز مثل املاک و مستغلات، کالاها، ارزها و رمزارزها می‌توانند در یک پرتفوی جامع قرار بگیرند. هر یک از کلا‌های دارایی، شامل زیرمجموعه‌هایی هستند که در تخصیص پورتفولیو نیز نقش دارند. به عنوان مثال چقدر باید به سهام یا اوراق قرضه داخلی در مقابل سهام خارجی وزن داده شود؟ رشد سهام در مقابل ارزش سهام چقدر است؟ و غیره.

منظور از تنوع در سبد سهام چیست؟

تنوع در سبد سهام یعنی پرتفولیوی شما شامل دارایی‌ها و طبقات دارایی باشد که ارتباط تنگاتنگی با یکدیگر ندارند. به این ترتیب، اگر یک کلاس دارایی با افت روبه رو شود، ممکن است کلاس‌های دارایی دیگر دچار این افت نشوند. این امر یک سوپاپ اطمینان برای پورتفولیوی شما فراهم می‌کند. علاوه بر این، ریاضیات مالی نشان می‌دهد که تنوع مناسب می‌تواند بازده مورد انتظار کلی یک پورتفوی را افزایش داده و در عین حال ریسک آن را کاهش دهد.

سخن آخر

در حالی که انواع مختلفی از پورتفولیو وجود دارد که سرمایه گذاران می‌توانند بنابر نیاز و استراتژی مدنظر خود از آن‌ها استفاده کنند، احتیاط در انتخاب دارایی‌های مناسب برای دستیابی به اهداف سرمایه گذاری نیز شرط عقل است. به پیشنهاد گروه نرم افزاری حسابداری محک، برای تحقیق در مورد اصول هر نوع دارایی و یافتن مناسب‌ترین ترکیب پورتفولیوی سرمایه‌گذاری‌، همچنین نگهداری و حفظ پورتفوی خود برای ایجاد حداکثر بازده زمان بگذارید و با کارشناسان این حوزه مشورت کنید.

تخصیص دارایی و تنوع‌بخشی چیست؟

در مورد پول همیشه ریسک وجود دارد. هر سرمایه‌گذاری می‌تواند به ضرر بی‌انجامد، در حالیکه یک پوزیشن نقدی در زمان تورم به‌ تدریج ارزش خود را از دست می‌دهد. در حالیکه ریسک را نمی‌توان حذف کرد، می‌توان به‌گونه‌ای آن را تنظیم کرد که با اهداف سرمایه‌گذاری فردی همسو باشد.

تخصیص دارایی و تنوع‌بخشی مفاهیمی هستند که نقش مهمی در تعیین این پارامترهای ریسک بازی می‌کنند. حتی اگر شما در زمینهٔ سرمایه‌گذاری تازه‌کار هستید، با اصولی که ورای آن‌ها قرار دارند و قدمت هزاران ساله دارند آشنا هستید.

این مقاله مروری کلی در مورد اینکه تخصیص دارایی و تنوع‌بخشی چه هستند و به چه شکل به استراتژی‌های مدیریتی جدید پولی مرتبط می‌شوند، انجام می‌دهد.

برای کسب اطلاعات بیشتر درزمینهٔ موضوعات مشابه، مقاله ما تحت عنوان ریسک مالی را مطالعه کنید.

تخصیص دارایی و تنوع‌بخشی چه هستند؟ واژه‌های تخصیص دارایی و تنوع‌بخشی اغلب به‌ جای یکدیگر به کار می‌روند. با این‌ وجود، ممکن است به جوانب مختلف مدیریت ریسک بپردازند.

تخصیص دارایی ممکن است برای توصیف یک استراتژی مدیریت پول به کار رود که اهمیت نحوه توزیع سرمایه میان کلاس‌های دارایی در یک پورتفوی سرمایه‌گذاری را مشخص می‌کند. از سوی دیگر تنوع‌بخشی ممکن است تخصیص سرمایه در کلاس‌های دارایی مذکور را توصیف کند.

هدف اصلی این استراتژی‌ها افزایش سود مورد انتظار همراه با کاهش ریسک بالقوه است. این موضوع معمولاً شامل تعیین افق زمانی سرمایه‌گذاری یک سرمایه‌گذار، ریسک‌پذیری و تنوع بخشی پرتفو یعنی چه؟ گاهی در نظر گرفتن شرایط اقتصادی گسترده‌تر می‌شود.

به زبان ساده‌تر، ایده اصلی پشت استراتژی‌های تخصیص دارایی و تنوع‌بخشی این است که سرمایه‌گذاری‌های پراکنده انجام دهید. ترکیب کلاس‌های دارایی‌ها و دارایی‌هایی که ارتباطی به یکدیگر ندارند مؤثرترین روش برای ساخت پورتفوی متوازن است.

آنچه این دو استراتژی را هنگام ترکیب با یکدیگر قدرتمند می‌سازد این است که ریسک تنها میان دارایی‌های مختلف توزیع نمی‌شود، بلکه میان دارایی‌های مذکور توزیع می‌شود.

برخی از متخصصان مالی حتی بر این باور هستند که تعیین استراتژی تخصیص دارایی ممکن است از انتخاب سرمایه‌گذاری‌های فردی نیز مهم‌تر باشد.

آموزش کاملترین دوره ارزهای دیجیتال برای اطلاعات بیشتر به لینک سوپر دوره ارز دیجیتال مراجعه کنید

تئوری پورتفوی مدرن (MPT):

تئوری پورتفوی مدرن (MPT) چارچوبی است که این اصول را از طریق الگوی ریاضی سروسامان می‌بخشد. این تئوری در مقاله‌ای که در سال 1952 توسط هری مارکوویتز منتشر شد و بعدها به خاطر آن جایزه نوبل اقتصاد را دریافت کرد، معرفی شد.

دسته‌بندی‌های اصلی دارایی به‌ طور متفاوتی حرکت می‌کنند. شرایط بازار که سبب عملکرد بهینه یک کلاس خاص دارایی می‌شوند، ممکن است سبب ضعف عملکرد یک کلاس دیگر شوند. فرضیه اصلی این است که اگر یک کلاس دارایی به‌خوبی عمل نکند، ضررها می‌توانند توسط کلاس دیگری از دارایی که عملکرد خوبی دارد خنثی شوند.

MPT فرض می‌کند که با ترکیب دارایی‌های متعلق به کلاس‌های دارایی نامرتبط، می‌توان نوسانات پورتفوی را کاهش داد. این کار سبب افزایش عملکرد مبتنی بر ریسک می‌شود، به این معنی که یک پورتفوی با مقدار ریسک یکسان بازده بهتری خواهد داشت. همچنین فرض می‌کند که اگر دو پرتفوی بازده یکسانی داشته باشند، هر سرمایه‌گذار منطقی پرتفویی را ترجیح می‌دهد که ریسک کمتری دارد.

به بیان ساده‌تر، MPT بیان می‌دارد که ترکیب کردن دارایی‌هایی غیر مرتبط در یک پورتفوی بسیار کارآمد است.

انواع کلاس‌های دارایی‌ها و استراتژی‌های تخصیص:

در یک چارچوب تخصیص دارایی معمولی، کلاس‌های دارایی‌ها به روش‌های زیر دسته‌بندی می‌شوند:

• دارایی‌های سنتی سهام، اوراق قرضه و پول نقد.

• دارایی‌های جایگزین – املاک، کالاها، مشتقات، محصولات بیمه، سهام خصوصی و البته دارایی‌های رمزارزها

به‌طورکلی، دو نوع استراتژی تخصیص دارایی اصلی وجود دارد که هر دو از فرضیه‌های مشخص‌شده در MPT استفاده می‌کنند: تخصیص دارایی استراتژیک (Strategic Asset Allocation) و تخصیص دارایی تاکتیکی (Tactical Asset Allocation).

تخصیص دارایی استراتژیک رویکردی سنتی در نظر گرفته می‌شود که بیشتر با سبک غیرفعال سرمایه‌گذاری مطابقت دارد. پورتفوی های مبتنی بر این استراتژِی تنها در صورتی به سمت موازنه مجدد می‌روند که تخصیص‌های مطلوب بر اساس یک تغییر در افق زمانی سرمایه‌گذار یا پروفایل ریسک تغییر می‌کنند.

تخصیص دارایی تاکتیکی برای سبک‌های فعال‌تر سرمایه‌گذاری مناسب‌تر است. این استراتژی به سرمایه‌گذاران اجازه می‌دهد تا تمرکز پرتفوی خود را بر دارایی‌هایی بگذارند که در عملکرد بازار اختلال ایجاد می‌کنند. این فرضیه شکل می‌گیرد که اگر یک بخش در عملکرد بازار اختلال ایجاد می‌کند، این اختلال برای مدت طولانی ادامه خواهد یافت. ازآنجایی‌که این استراتژی بر اساس اصول ذکرشده در MPT است، سبب کمی تنوع‌بخشی نیز می‌شود.

باید توجه داشت که لازم نیست دارایی‌ها کاملاً به یکدیگر بی‌ارتباط باشند یا به‌اندازه‌ای مرتبط باشند که تأثیر سودآوری داشته باشند. تنها نباید کاملاً با یکدیگر مرتبط باشند.

استفاده از تخصیص دارایی و تنوع‌بخشی برای یک پرتفوی:

این اصول را از طریق یک مثال برای پرتفوی در نظر می‌گیریم. استراتژی تخصیص دارایی ممکن است تعیین کند که پرتفوی باید تخصیص‌های زیر را میان کلاس‌های مختلف دارایی داشته باشد:

• 40% در سهام سرمایه‌گذاری شده.
• 30% در اوراق قرضه
• 20% در رمزارزها
• 10% در پول نقد

ممکن است یک استراتژی تنوع‌بخشی این‌گونه مشخص کند که در میان 20% سرمایه‌گذاری شده در رمزارزها:

• 70% باید به بیت کوین اختصاص داده‌شده باشد.
• 15% به سرمایه‌های کلان (large-caps)
• 10% به سرمایه‌های متوسط (mid – caps)
• 5% به سرمایه‌های خرد (small –caps)

زمانی که تخصیص‌ها مشخص می‌شوند، عملکرد پرتفوی به‌ طور منظم تحت نظارت و بررسی قرار می‌گیرد. اگر تخصیص‌ها تغییر کنند، باید موازنه مجدد (rebalance) صورت گیرد، به معنی خرید و فروش دارایی‌ها برای تنظیم پرتفوی به بخش‌های مطلوب. این موضوع در کل شامل فروش عملگرهای برتر و خرید عملگرهای ضعیف‌تر می‌شود. البته انتخاب دارایی کاملاً به استراتژی و اهداف سرمایه‌گذاری فردی بستگی دارد.

دارایی‌های رمز ارز در میان ‌پر ریسک ترین کلاس‌های دارایی‌ها قرار دارند. این پرتفوی بسیار پر ریسک در نظر گرفته می‌شود زیرا بخش قابل‌توجهی از آن به دارایی‌های رمزارزها اختصاص دارد. سرمایه‌گذاری که ریسک گریز باشد احتمالاً خواهان تخصیص بخش بیشتری از پرتفوی به اوراق قرضه است که کلاس دارایی کمتر ریسک داری است.

در صورتی‌ که تمایل به مطالعه گزارش تحقیقی صورت گرفته در مورد مزایای بیت کوین در یک پرتفوی متنوع چند دارایی دارید

تنوع‌بخشی در یک پرتفوی دارایی‌های رمز ارز (cryptoasset):

در حالیکه اصولی که زیربنای این روش‌ها هستند را باید برای یک پرتفوی دارایی رمز ارز به‌صورت تئوری به کار برد، باید اندکی به آن‌ها با دیده تردید نگریست. بازار رمزارزها با نوسانات قیمت بیت کوین بسیار مرتبط است. این موضوع تنوع‌بخشی را تبدیل به یک امر غیرمنطقی می‌کند – چگونه یک فرد می‌تواند سبدی از دارایی‌های غیر مرتبط را از سبدی از دارایی‌های مرتبط تهیه کند؟

گاهی اوقات altcoin های خاص ارتباط کمتری را با بیت کوین نشان می‌دهند و معامله گران باملاحظه از آن بهره می‌برند. با این‌ وجود، به‌گونه‌ای ادامه نمی‌یابند که به‌اندازه استراتژی‌های مشابه در بازارهای سنتی کاربردی باشند.

بااین‌حال، با رشد بازار فرضیه مذکور نیز شکل می‌گیرد، یک رویکرد بیشتر سیستماتیک برای تنوع‌بخشی در یک پرتفوی دارایی کار آیی بیشتری دارد. بدون شک، بازار راه درازی را باید بپیماید تا به آن نقطه برسد.

مشکلات تخصیص دارایی:

در حالیکه این تکنیک، تکنیک قدرتمندی است، برخی از استراتژی‌های تخصیص دارایی ممکن است برای سرمایه‌گذاران و پرتفوی‌های خاصی مناسب نباشد.

طراحی یک برنامه بازی می‌تواند نسبتاً آسان باشد، اما اجرای درست کلید استراتژی تخصیص دارایی است. اگر سرمایه‌گذار قادر به نادیده گرفتن تمایلات خود نباشد، پرتفوی اثربخشی ضعیفی خواهد داشت.

یک مشکل بالقوه دیگر ناشی از سختی تخمین پیشاپیش ریسک‌پذیری یک سرمایه‌گذار است. در حالیکه نتایج پس از یک دوره مشخص تعیین می‌شوند، سرمایه‌گذار می‌تواند تشخیص دهد که خواهان ریسک کمتر (حتی بیشتر) بوده‌اند.

کلام آخر:

تخصیص دارایی و تنوع‌بخشی مفاهیم زیربنایی در زمینهٔ مدیریت ریسک هستند که سال‌ها وجود داشته‌اند. همچنین یکی از مفاهیم اصلی تأثیرگذار در استراتژی‌های مدیریت پرتفوی مدرن هستند.

هدف اصلی از طراحی استراتژی تخصیص دارایی افزایش سود مورد انتظار همراه با کاهش ریسک است. توزیع ریسک میان کلاس‌های دارایی ممکن است به افزایش کار آیی پرتفوی منجر شود.

ازآنجایی‌ که بازارها با بیت کوین بسیار مرتبط هستند، استراتژی‌های تخصیص دارایی باید بااحتیاط برای پرتفوی‌های دارایی رمز ارز به کار روند.