گزارشي از آخرين وضعيت راديو و تلويزيون در ترکيه «کانال فارسي تا اواخر سال شروع به کار مي‌کند»
در سالهاي اخير تغييرات زيادي در عرصه‌ي مطبوعات و راديو و تلويزيون ترکيه رخ داده و گسترش شبکه‌هاي راديو و تلويزيون اين کشور نظر کارشناسان رسانه‌اي را جلب کرده‌است. رسانه‌هاي ترکيه وارد مرحله جديدي از فعاليت خود شده‌اند و از اول فروردين ماه، کانال تلويزيوني جديدي بنام «آواز» به چهار زبان رايج در آسياي مرکزي و ترکي آذري راه اندازي شد. کانال فارسي نيز قرار است تا اواخر سال جاري شروع به کار کند. به گزارش سرويس تلويزيون و راديو خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، علاوه بر آن اخيرا نيز وبگاه راديو و تلويزيون ترکيه راه‌اندازي شد. فعاليت رسانه‌اي ترکيه در داخل کشور نيز گسترش يافته و کانال‌هاي‌مخصوص کودکان، موسيقي، ورزش و کانال‌هاي خبري بر تعداد شبکه‌هاي تلويزيوني اين کشور افزوده شده‌است. ** سياست رسانه‌اي ترکيه کارمن ساغبيل، معاون بخش فارسي «راديو صداي ترکيه» مي‌گويد: نفوذ ترکيه در عرصه‌ي رسانه‌اي بسيار قوي شده و رفته رفته اين کشور به «غول رسانه‌اي منطقه» تبديل مي‌شود. در داخل کشور نيز کانال‌هاي تلويزيوني متعددي فعاليت دارند. گشايش کانال کردي تي آر تي در سال گذشته بخشي از سياست رسانه‌اي «تابوزدايي» ترکيه بود. قرار است به‌زودي راديويي نيز به زبانهاي ارمني و کردي فعاليت خود را آغاز کند. او همچنين گفته است:بخش برون‌مرزي راديوي صداي ترکيه به زبانهاي مختلف دنيا برنامه پخش مي‌کند که قديمي‌ترين بخش آن عربي است و اولين برنامه برون‌مرزي نيز به زبان عربي پخش شده است. وي در اين رابطه به زبان فارسي هم اشاره مي‌کند که يکي از قديمي‌ترين بخش‌هاست. وي همچنين مي‌گويد: فرق راديو ترکيه با راديوهاي ديگر برون مرزي اين است که به سياست داخلي ترکيه مي‌پردازد و به رويدادهاي منطقه‌اي بيشتر اهميت مي‌دهد. مسائل کشورهاي منطقه، خاورنزديک، آسياي ميانه، کشورهاي همسايه‌ي ايران، افغانستان، يونان، بلغارستان، روسيه و گرجستان در مرکز توجه ما قرار دارد و هدف ما شناساندن ترکيه در اين کشورهاست. *** کانال تلويزيوني جديد «آواز» نيز با شروع بهار کار خود را آغاز کرد. اين شبکه‌ي تلويزيوني قرار است روزانه به چهار زبان آسياي مرکزي و به زبان ترکي آذري با زيرنويس ترکي برنامه پخش کند. قرار است برنامه‌هاي مذکور توسط مجريان همان کشورها به اجرا درآمده و سريال‌ها و فيلمهاي ساخت اين کشورها نيز پخش شوند. صاحب نظران مي‌گويند، در عرصه رسانه‌اي، ترکيه رقابت شديدي را با روسيه در کشورهاي آسياي مرکزي و جمهوري آذربايجان آغاز کرده‌است و اين کشور عرصه را بر نفوذ رسانه‌هاي روسيه در منطقه آسياي مرکزي و قفقاز تنگ‌تر کرده‌است. امين گلي، پژوهشگر ترکمن و کارشناس مسائل آسياي ميانه در مورد سياست رسانه‌اي ترکيه در آسياي مرکزي و قفقاز، به اين پرسش چنين پاسخ مي‌دهد: به نظر من اقدام اخير ترکيه به دليل انتقادهايي است که در داخل اين کشور مي‌شود. در بازار رقابت‌هاي روسيه وايران، ترکيه جايگاه مناسبي در اين جمهوري‌ها پيدا نکرده‌است. مردم به ياد دارند که تورگوت اوزال، رئيس جمهوري سابق ترکيه در سفرهايي که به اين جمهوري‌ها داشت، سعي کرد تأثير زيادي بر اين کشورها بگذارد. ولي در دوران حکومت‌هاي بعدي مثل سليمان دميرل و مخصوصا در حکومت فعلي در مطبوعات ترکيه انتقاد مي‌شود که نگاه ترکيه بيشتر به سوي غرب است. به نظر امين گلي، توسعه رسانه‌اي ترکيه در چند ماه گذشته بسيار مطلوب بوده و ساکنان جمهوري‌هاي آسياي مرکزي از جمله مردم ترکمنستان سريالهاي کانال‌هاي ترکيه را تماشا مي‌کنند. امين گلي همچنين به اين مسئله اشاره مي‌کند که جوانان اين جمهوري‌ها تحت تأثير فرهنگ ترکيه قرار مي‌گيرند و مي‌افزايد: خوانندگان ترکمن به تقليد از آوازخوانان مشهور ترکيه برنامه‌هاي خود را اجرا مي‌کنند. ترکيه به مساله‌ي داخلي اين کشورها از جمله حقوق بشر توجهي ندارد و به همين خاطر نيز برنامه‌هاي مختلف راديو و تلويزيوني اين کشور مي‌توانند به آساني محبوبيت کسب کنند. *** محافل مطبوعاتي ترکيه گزارش مي‌دهند که فعاليت رسانه‌اي ترکيه با موافقت و تأئيد مقامات دولت‌هاي آسياي مرکزي انجام مي‌گيرد. جهت آگاهي از وضعيت راديو و تلويزيون و موقعيت ترکيه در اين زمينه به اختصار به معرفي شبکه‌هاي راديو و تلويزيوني ترکيه پرداخته شده‌است: ** تلويزيون تلويزيون دولتي تركيه در سال 1965 كار خود را آغاز كرد؛ كانال اول در سراسر خاك تركيه قابل مشاهده است و همه روزه از ساعت 7 صبح تا يك نيمه شب به پخش برنامه مي‌پردازد. كانال اول قوي‌ترين كانال دولتي محسوب مي‌شود كه معمولاً ديدگاههاي دولتي را در برنامه‌هاي خود ملحوظ مي‌دارد. كانال دوم از ساعت 5 بعدازظهر هر روز تا نيمه شب پخش برنامه‌هاي خود را كه متشكل از فيلمهاي سينمايي و مستند است ادامه مي‌دهد. كانال سوم در حال حاضر روزانه 6 ساعت ( 6 بعد ازظهر تا 12 نيمه شب) برنامه پخش مي‌كند. برنامه‌هاي اين كانال عمدتاً فيلمهاي مستند خارجي و موسيقي است. كانال چهارم با هدف پخش برنامه‌هاي آموزشي تأسيس شده و در حال حاضر به غير از روزهاي شنبه و يكشنبه از ساعت 8 تا 11 شب برنامه پخش مي‌كند. هدف اصلي كانال پنجم كه به كانال بين‌المللي TRT INT شهرت دارد، تغذيه تركهاي خارج از كشور و اشاعه فرهنگ و سياست‌هاي كشور تركيه است. برنامه‌هاي كانال ششم ( گاپ GAP) در درجه اول به موسيقي، سرگرمي و برنامه‌هاي اجتماعي و سپس به فيلم و سريال اختصاص دارد. ** راديو در سال 1925 راديو به همراه بي‌سيم در تركيه تأسيس شد و در سال 1926با همكاري فرانسه به صورت شركت سهامي ترك ـ فرانسه درآمد. راديو تركيه تمام مناطق كشور را تحت پوشش خبري دارد و داراي چهار شبكه فرستنده بين‌المللي و بيش از 150 ايستگاه راديويي محلي است. راديو بخش خصوصي نيز در سالهاي اخير اجازه فعاليت يافته است و در مدت زمان كوتاهي رو به تزايد نهاده‌است. در تركيه يك راديو ويژه برنامه‌هاي آموزشي براي دانش‌آموزان مدارس و يك ايستگاه راديويي پيش‌بيني وضع‌ها نيز فعاليت دارند. برنامه‌هاي راديو تركيه روزانه از 16 طول موج كوتاه به زبانهاي آلبانيايي، عربي، تركي، آذربايجاني، بلغاري، چيني، انگليسي، فرانسه، آلماني، يوناني، مجاري، فارسي، رومانيايي، روسي فرستاده مي‌شود. نيروهاي آمريكايي مستقر در پايگاههاي آمريكا در خاك تركيه نيز برنامه‌هاي راديويي و تلويزيوني مخصوص به خود دارند. در تركيه اين كانالهاي راديويي وجود دارد: كانال اول شامل برنامه‌هاي فرهنگي، علمي، داستاني، موزيك، تبليغات، ورزش و اخبار. مركز اين كانال در آنكارا قرار دارد و در طول هفته نزديك به 164 ساعت برنامه دارد. برنامه‌هاي كانال دوم شامل برنامه‌هاي فرهنگي، آموزشي، داستاني، موزيك، تبليغات، اخبار و رويدادهاي ورزشي است. مركز اين كانال در استانبول است و در طول هفته نزديك به 126 ساعت برنامه دارد. كانال سوم شامل برنامه‌هايي در خصوص موزيك‌هاي خارجي و محلي است. مركز اين كانال در آنكارا است و در طول هفته به مدت 168 ساعت برنامه دارد. كانال چهارم شامل برنامه‌هايي در خصوص موزيك كلاسيك، تركي و موزيك‌هاي محلي به زبان تركي مي‌باشد. مركز اين راديو در آنكار است و نزديك به 122 ساعت در هفته برنامه دارد. راديو توريستي برنامه‌هايي در آناتولي، ازمير، مرمره، نوشهير و كالكان دارد. اين برنامه‌ها عبارت از: موزيك، موضوعات فرهنگي و اخبار مي‌باشند اين برنامه‌ها به زبانهاي انگليسي، آلماني و فرانسوي است. مركز اين فرستنده در آناتولي است و در طول هفته 61 ساعت برنامه دارد. ايستگاه‌هاي منطقه‌اي راديويي شامل آنكارا، استانبول، ازمير، ارضروم، دياربكر و طرابوزان و راديو GAP هستند. برنامه‌هاي اين راديوها شامل موضوعات فرهنگي، موزيك و آگهي تجاري است. صداي راديو تركيه به 16 زبان خارجي برنامه پخش مي كند. اين برنامه‌ها در اروپا، شمال آفريقا، آسيا، بالكان، و آسياي دور قابل دريافت هستند و در طول هفته به صورت تمام وقت مشغول به كار هستند. در حال حاضر در تركيه بيش از دو هزار راديوي محلي، يك‌صد و پنجاه راديو با پوشش منطقه‌اي به سازمان راديو ـ تلويزيون تركيه كه داراي موج كوتاه و متوسط بوده و به زبانهاي مختلف برنامه پخش مي‌كند، به طوري كه در آنكارا پايتخت تركيه بيش از يك صد و شصت فرستندة راديويي فعال است كه به پخش اخبار، موسيقي و برنامه‌هاي متنوع مي‌پردازند. همچنين راديوهاي ملي و اسلامي بيرليك (ملي ـ مذهبي) ، عارفان ( اسلامي ـ صوفيه)، اميد ( اسلامي ـ تشيع)، هدف ( اسلامي ـ تنسنن)، موزائيك ( فرقة علويان)، دوست اف. ام ( اسلامي ـ ملي )، ته گه رته ( اسلامي ـ ليبرال)، آناتولي (خبرگزاري تركيه) هستند. ** شبکه‌هاي بين‌المللي ترکيه تلويزيون کردي: روز پنجشنبه، اول ژانويه 2009 (12 دي)، رجب طيب اردوغان، نخست وزير ترکيه، در نشستي خبري آغاز به کار کانال 6 تلويزيون دولتي اين کشور را به زبان کردي اعلام کرد و گفت که اين کانال منحصرا به زبان کردي برنامه پخش خواهد کرد. اقدامي که تغيير سياست دولت ترکيه در قبال اقليت کردِ اين کشور به حساب مي‌آيد. پخش برنامه کانال بيست و چهار ساعته سازمان راديو و تلويزيون دولتي ترکيه به زبان کردي رسما از بعد ازظهر پنجشنبه 12 دي 1387 آغاز شد. شبکه خبري به زبان ترکي:کانال تلويزيوني TRT2 ، با عنوان TRT خبر، به کار خود ادامه خواهد داد. برنامه‌هاي کانل TRT خبر که رويکرد جديد خود در خبرنگاري را با تجربه چهل و دو ساله و زير بناي قدرتمند به نمايش خواهد گذاشت، شامل اخبار و رويدادهاي فرهنگي - هنري، ورزشي، اقتصادي، موسيقي و موضوعات مختلف ديگر خواهد بود. شبکه عربي: بعد از راه‌اندازي شبکه تلويزيوني کردي تي.آر.تي 6، اين دومين شبکه تلويزيون دولتي ترکيه است که به زبان غير ترکي برنامه پخش مي‌کند. سفر توران، مدير شبکه عربي تي.آر.تي راه‌اندازي اين شبکه را عاملي براي ارتباط مستقيم ترکيه با مردم عرب زبان ارزيابي کرد. وي با اشاره به اينکه ترکيه طي يک صد سال گذشته ارتباطي مستقيم با اعراب نداشت و ارتباط ترکيه و اعراب از راه هاي غيرمستقيم و توسط طرف‌هاي ثالث برقرار مي‌شد، گفت: با راه اندازي اين شبکه امکان ارتباط مستقيم ترکيه‌اي‌ها و اعراب فراهم خواهد شد. توران با عنوان اينکه عرب‌ها شناخت چنداني از ترکيه ندارند، صرافی آنلاین توران ازمیر گفت: کانال ياد شده امکان شناساندن ترکيه در زمينه‌هاي مختلف را فراهم خواهد کرد. به گفته وي، شبکه ياد شده هدف خود را پخش برنامه‌هاي مختلف براي خانواده‌هاي عرب قرار داده است و علاوه بر برنامه‌هاي خبري و معرفي ابعاد مختلف ترکيه، برنامه‌هاي موسيقي و سريالهاي تلويزيوني نيز در اين کانال جاي خواهند گرفت. وي گفت: علاوه بر پخش سريالهاي تلويزيوني به زبان عربي از اين کانال، سريالهاي مشترکي نيز با کشورهاي مختلف عربي تهيه و از اين کانال پخش خواهد کرد. ** شبکه فارسي زبان مسوولين تي.آر.تي اعلام کرده‌اند که در آينده نزديک شبکه تلويزيوني به زبان فارسي نيز راه‌اندازي خواهند کرد. بنا به گفته مسئولين سازمان راديو و تلويزيون دولتي ترکيه، «تي آر تي»، پخش برنامه‌هاي فارسي تلويزيون ترکيه، به تعويق افتاده‌است ولي کارهاي مقدماتي و ابتدايي آن در حال انجام شدن است. کارمن ساغبيل، معاون بخش فارسي صداي ترکيه درباره به تأخير افتادن فعاليت کانال فارسي مي‌افزايد: دليلش اين بوده‌است که فعلا اولويت را به تلويزيون کشورهاي آسياي مرکزي داده‌اند و به اين کشورها ارجحيت داده شده‌است. ولي برنامه‌هاي فارسي و عربي ما نيز بزودي آغاز بکار خواهد کرد. گفته مي‌شود کانال فارسي ترکيه برنامه‌هاي سياسي کمتري توليد خواهد کرد و بيشتر فعاليت‌اش را بر روي برنامه‌هاي ورزشي، فرهنگي و سرگرم‌کننده متمرکز خواهد کرد. - سايت فارسي تلويزيونTRT: از نوامبر سال گذشته ميلادي کمپاني راديو و تلويزيون دولتي ترکيه تي آر تي" سايتي فارسي و براي ارتباط با شهروندان فارسي زبان خاورميانه تاسيس کرده‌است که در اين سايت آخرين اخبار ترکيه و ايران و اخبار مرتبط با روابط دو جانبه دو کشور انعکاس مي‌يابد. *** كانالهاي تلويزيوني خصوصي: با توجه به اينكه در تركيه قانوني جهت منع فعاليت‌هاي بخش خصوصي و زمينه تأسيس كانالهاي تلويزيوني وجود ندارد، از سال 1989 احداث شبكه‌هاي تلويزيوني خصوصي آغاز و كانالهاي متعددي به صورت سراسري يا منطقه‌اي توسط صاحبان سرمايه و يا با حمايت بانكها و مؤسسات بزرگ شروع به فعاليت كردند. شبكه تلويزيوني استاربير( STAR- 1)، شبكه تلويزيوني تله‌اون ( TELE - ON)، شو تي وي ( SHWOE- TV)، كانال 4 (مخصوص فيلمها و سريالهاي خارجي)، شبكه تلويزيوني بي. آر. تي ( B.R.T)، شبكه تلويزيوني ماركت ( MARKET)، شبكه تلويزيوني فلاش، شبكه تلويزيوني بي. اچ. آ( B.H.A)، شبكه تلويزيوني اچ. بي. بي ( H.B.B)، شبكه تلويزيوني مهر ( MIHR) از آن جمله‌اند. در حال حاضر در تركيه بيش از 250 كانال تلويزيوني، 60 كانال با پوشش منطقه‌اي و 70 كانال با پخش برنامه‌هاي سراسري فعاليت دارند كه هر سال نيز بر گسترش كمي و كيفي آن افزوه مي‌شود. علاوه بر اين در اغلب مناطق تركيه سيستم پخش برنامه‌هاي تلويزيوني از طريق كابل رايج است كه در آن كانالهاي اغلب كشورهاي اروپايي و آمريكايي قابل دريافت است. ** برخي ديگر از كانالهاي تلويزيوني تركيه تنها از دو ماهواره تركتست يك بي و يك سي صدها كانال راديويي و تلويزيوني با پخش آنالوگ و ديجيتال قابل دريافت است. علاوه بر اين هم در همين ماهواره چندين كانال روسي، آذري، عربي، پاكستاني، افغاني،تركمني، انگليسي و غيره برنامه پخش مي‌كنند. شبكة استار(با بيش از 24 كانال تلويزيوني و دهها كانال راديويي با انواع برنامه‌هاي خبري، تفريحي، ورزشي، آموزشي، موسيقي، فيلم و غيره)، كانال تلويزيوني ياشيل جام(پخش 24 ساعته فيلمهاي تركي)، كانال تلويزيوني ديزي تي وي(پخش 24 ساعته سريالهاي تركي)،كانال تلويزيوني سينه كلاس (پخش 24 ساعته فيلمهاي خارجي)، كانالهاي ورزشي اف. بي (متعلق به تيم فنرباغچة تركيه)، تاتليس ( متعلق به ابراهيم تاتليس، خوانندة معروف تركيه) و كانالهاي بسيار متنوعي كه در تمام زمينه‌هاي علمي، فرهنگي، هنري، سينمايي، مذهبي، اخبار و .. به پخش برنامه مشغولند. ** روابط رسانه‌اي جمهوري اسلامي ايران و ترکيه به نقل از مقاله «راديو و تلويزيون در ترکيه» كه در واحد پژوهشهاي رسانه‌اي شبکه بين‌المللي العالم تهيه و توليد شده‌است: همواره بين سازمان صدا و سيماي جمهوري اسلامي ايران و راديو و تلويزيون ترکيه (TRT) روابط خوبي بر قرار بوده‌است و همکاريهاي رسانه‌اي فيمابين در سالهاي اخير گسترش يافته‌است. در آخرين ملاقات دوجانبه در سال 1387 رئيس سازمان صدا و سيما با رئيس راديو و تلويزيون ترکيه، سازمان صدا وسيماي جمهوري اسلامي ايران و راديو و تلويزيون تركيه در سال تفاهم‌نامه‌اي امضا كردند كه هدف آن توسعه همكاري‌هاي رسانه‌اي دو كشور بود. مبادله فيلم و سريال، توسعه‌هاي همكاري‌هاي فني، آموزشي و بين‌المللي و توليد مشترك برنامه‌هاي تلويزيوني از جمله مفاد اين سند 14ماده‌اي است. در ديدار عزت الله ضرغامي، رئيس سازمان صدا وسيما با رئيس راديو تلويزيون دولتي تركيه در قالب امضاي يادداشت تفاهم نامه همكاري‌هاي رسانه‌اي، سريال «شهريار» ساخته كمال تبريزي به تلويزيون دولتي اين كشور اهدا شد. رئيس سازمان صداوسيما همچنين در استوديو خبر كانال شبكه 2 تي آر تي با اشاره به علاقه‌مندي شبكه‌هاي تلويزيوني تركيه براي پخش سريالهاي ايراني، اهداي سريال «شهريار» را به رسانه دولتي تركيه سرآغاز توسعه همكاري‌ها خواند و گفت: در آينده نزديك و در قالب تفاهم‌نامه امضا شده سريالهاي درخواست شده از جمله سريالهاي مرتبط با ماه مبارك رمضان براي پخش از شبكه‌هاي تركيه ارسال خواهد شد. انتهاي پيام
شهر خجند تاجیکستان
خُجَند (به فارسی تاجیکی: Хуҷанд ) (نام در زمان شوروی: لنین‌آباد) شهر و ناحیه‌ای در کشور تاجیکستان و مرکز ولایت سغد است. این شهر دومین شهر بزرگ تاجیکستان پس ازدوشنبه است. مردم شهر عمدتاً تاجیک هستند و در روستاهای اطراف بسیاری از ازبک‌ها نیز زندگی می‌کنند.
خجند تنها شهر تاجیکستان است که حتی پس از فروپاشی شوروی هنوز مجسمه‌ای از لنین دارد.
دربارهٔ ریشه واژه خجند اختلاف وجود دارد. واژه خجند از آغاز سده هفتم میلادی با همین نام در سرچشمه‌های سغدی، پهلوی، چینی و عربی آمده‌است. برخی معنی واژه خجند را، مردم سعادتمند و بالانشین و امیر آورده‌اند. برخی نیز بر این باورند که خجند در طی سده‌های گذشته دگرگون شده، زمانی اسکندریه اقصی، سپس آنتی‌آخیه و سرانجام خجند نام گرفته‌است.
بیشتر منابع تاریخی و جغرافیایی خجند را در کنار رودخانه سیردریا دانسته‌اند و آورده‌اند که اسکندر مقدونی شهر اسخت اسکندریه را در این ناحیه در پایان لشکر کشی خود بهسغد بنا نهاده بود. گفته شده که این شهر به عنوان دژی برای دفاع در برابر حملات سکاهای ساکن در شمال سیردریا ساخته شده بود؛ ولی کاوش‌های باستان‌شناسان نشان داده‌است که پیشینه شهر خجند به بیش از دو هزار و هفت صد سال می‌رسد. بدین ترتیب، شهر خجند پیش از رفتن اسکندر مقدونی به آن دیار نیز وجود داشته‌است.
در افسانه‌ها بنای خجند را به کی‌خسرو نسبت داده‌اند و آن را عروس دنیا خوانده‌اند. ابن بلخی می‌گوید فیروز فرزند یزدگرد این شهر را بنیاد نهاده و دیوار ۵۰ فرسنگی خجند مرزایران و توران بوده‌است. خجند تا دوره انقلاب بلشویکی در روزگار فرمانروایی شوروی به لانه هنرمندان مشهور بود.
خجند بر کرانهٔ چپِ رود سیردریا در آغاز درهٔ فرغانه نهاده‌است. این شهر در ۴۰ درجه و ۱۷ دقیقهٔ عرض شمالی و ۶۹ درجه و ۳۷ دقیقهٔ طول خاوری قرار دارد.
بر اساس آمار سال ۱۹۹۳م جمعیت این شهر نزدیک به ۱۶۲٬۰۰۰ تن بوده‌است که ۱۰۱٬۰۰۰ تن (%۶۲) آن تاجیک، ۳۲٬۰۰۰ روس و ۸٬۰۰۰ تن را ازبک‌ها تشکیل می‌دادند.
از مکان های جذاب و دیدنی این شهر می توان از کوه موغل، رودخانه سیحون (سیر دریا )، کاخ اورون، مسجد جامع شهر، بازار پنجشنبه، بقایای شهر قدیم، موزه مردم شناسی، موزه تاریخ و کشورشناسی، کتابخانه تاش خواجه اسیری و چندین اثر معماری معاصر را نام برد.
بقایای ارگ باستانی خجند که در ساحل رودخانه سیحون، در محل بسیار زیبایی قرار دارد، و در کنار آن موزه باستان شناسی شهر بنا شده است.
روبروی پارک زیبای شهر تالار مشهور کمال خجندی یکی از معروف ترین تئاترهای تاجیکستان ، بنا شده که با سبک معماری یونانی و رومی خود نظر هر بیننده ای را به سوی خود جلب می کند. در ساحل راست رودخانه سیحون، در دامنه کوه موغل، شهرک جدیدی با سبک معماری اروپایی ساخته شده، که دیدن آن خالی از لطف نیست، در میان گلکاری های پارک جدید، مجسمه ای ساخته شده از برنج وجود دارد که این مجسمه برنجی در سال ۱۹۷۰ میلادی به مناسبت یکصدمین سال تولد لنین بنا شد و در نوع خود بی نظیر است علاوه بر آن در این شهر مجسمه ها و پیکره های بسیاری از مفاخر تاریخی و فرهنگی وجود دارد که مجسمه کمال خجندی، جوره ذاکراف از جمله آن هاست.
بازار پنجشنبه خجند، یکی از مشهورترین بازارهای آسیای مرکزی است که معماران در ساختن آن از سبک معماری سنتی شرقی و اصول معماری اروپایی استفاده کرده اند. در مقابل بازار پنجشنبه، مسجد جامع شیخ مصلح الدین النوری خجندی قرار دارد که این مجموعه تاریخی قرون ۱۲ تا ۱۹ میلادی است.
مسجد شیخ مصلح الدین خجندی از مکان های مقدس برای عبادت مردم خجند است.
از لحاظ زیبایی، تئاتر کمال خجندی یکی از برجسته ترین و از آثار منحصر به فرد معماری این کشور به شمار می آید.
مجموعه بناهای استانداری خجند، فضاهای گلکاری و سرسبز و خرم یکی دیگر از مکان های جالب و دیدنی این شهر است. مردم خجند، مردمی مهمان نواز و خون گرم هستند.
مردم خجند هویت ملی و سنت های اجدادی خود را خوب حفظ کرده اند بطوریکه فرهنگ اروپا و اتحادیه جماهیر شوروی سابق هم نتوانست، آداب و رسوم و سنت های ملی مردم را از بین ببرد. اعیاد و مراسم ملی –مردمی و مذهبی از قبیل جشن های نوروز، مراسم عید فطر، عید قربان، میلاد پیامبر هنوز وجود دارند.
خجند در مقایسه با دیگر شهرهای جمهوری تاجیکستان، از لحاظ وضعیت اقتصادی و فرهنگی در موقعیت مناسبی قرار دارد چراکه شهر خجند از قدیم در مسیر جاده ابریشم بوده و در حال حاضر نیز دارای موقعیت خاص میان سه جمهوری ازبکستان، قرقیزستان و خود کشور تاجیکستان است.
از آنجا که خجند دارای پیش زمینه مناسب اقتصادی است، بیشتر سرمایه گذاران خارجی برای سرمایه گذاری در این شهر صرافی آنلاین توران ازمیر و مناطق اطراف آن تلاش می کنند.
آب و هوای مستعد و خاک حاصلخیز این دیار نیز دانشمندان و فرزانگان و شعرا و فضلای مشهوری را پرورش داده است.
نگاهی به تاریخ نشان می دهد که خجند نه تنها خواجه کمال را در آغوش خود پرورده، بلکه شخصیت های برجسته دیگری نیز در آن پرورش یافته اند.
امروزه در خجند هتلی بزرگ وجود دارد که می گویند بر ویرانه خانه کمال خجندی بنا شده است.
خجند در بستر تاریخ، تحولات عمده ای را از سر گذرانیده است.
در زمان کوروش هخامنشی، خجند یکی از ۱۶ مملکت امپراطوری بزرگ ایران بود.
در دوران اسلامی، این شهر یکی از مراکز مهم علمی ماوراءالنهر بوده است. خجند که در زمان اتحاد شوروی سابق لنین آباد نام گرفته بود، با فروپاشی شوروی مجددا به نام کهن خویش خوانده شد.
افزایش توکن GAU در 24 ساعت از 148 درصد فراتر رفت
اگرچه راحتی، راحتی و ارگونومی کلماتی بسیار ساده تلقی می شوند، اما عناصری هستند که بر کل زندگی ما تأثیر می گذارند و حتی بدن ما را شکل می دهند. به طور خاص، ارگونومی اصطلاح ساده ای نیست که تصور می شود، اما برای مدت طولانی مورد استفاده قرار گرفته است. [بیشتر. ]
مشاغل
تله کابین
بزرگراه
راه دریایی
صنعت دفاع
فن آوری
زندگی
اقتصاد
OtonomHaber
FizikHaber
آرشیو اخبار
| P | S | Ç | P | C | C | P |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | ||||||
| 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
| 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
| 30 | 31 |
اشتراک رایگان ایمیل
اخبار محبوب
سایت های ما
ما حمایت میکنیم
حریم خصوصی و کوکی ها: این سایت از کوکی ها استفاده می کند. با ادامه استفاده از این وب سایت ، شما با استفاده از آنها موافقت می کنید.
برای کسب اطلاعات بیشتر ، از جمله نحوه کنترل کوکی ها ، به اینجا مراجعه کنید: سیاست کوکی ها
ارتباط
آدرس: Adalet mah Anadolu cad
برج مگاپول 41/81
Bayraklı / ازمیر ترکیه
Whatsapp: +90 553 770 52 69
ایمیل: تماس [در]rayhaberگفتمان
© کلیه حقوق اخبار و عکس های منتشر شده متعلق به ÖzenRay Medya می باشد.
© هیچ یک از مقالات منتشر شده در سایت بدون اجازه صاحب حق چاپ قابل چاپ نیست.
طراحی و سئو توسط Levent Özen | حق چاپ © RayHaber | 2011-2022
نمایش نسخه AMP
صرافی آنلاین توران ازمیر
بحث پس از بیش از یک هزاره هم چنان ادامه دارد. آیا معنای کلمات خمر و بحثی که در مورد آن چه سکرآور است مطرح می شود، عام بر هر نوشیدنی است که مست کننده باشد و یا تنها زمانی این معانی مراد می شود که آن قدر نوشیده شود تا فرد مست گردد؟ بحثی در مورد شرب خمر و مستی که هم چنان هم ادامه دارد. البته در این میانه قولی است عام و اقوالی است بعضاً خاص. قول عام در میان تمام مسلمین، از شیعه و تا اهل سنت بر حرمت مطلق شرب خمر است. اما گاهی در این میان می شود حرف های دیگری هم شنید. البته نویسنده متخصص امور اسلامی نیست. پس آن چه می نویسد، فهمی است از آن چه که با خواندن و شنیدن و دیدن دریافت کرده است.
چنان که که گفته شد، نظر مبنی بر حرمت مصرف آن چیزی است که امروزه به آن مشروبات الکلی می گوییم. چهار آیه در قرآن صراحت بر آن دارد و حتی اگر در آن نفع و سودی هم هست، بنا بر نظر قرآن در آیه ۲۱۹ سوره بقره، ضررش بیش تر است. ۸۰ ضربه شلاق حد شرب خمر است که در ماده ۱۷۴ قانون مجازات اسلامی نیز بدان تصریح شده است. این ماده می گوید: «حد شرب مسکر برای مرد یا زن ۸۰ تازیانه است. تبصره ـ غیر مسلمان فقط در صورت تظاهر به شرب مسکر به هشتاد تازیانه محکوم می شود». اثباتش هم به دو راه میسر است. اول اقرار فرد نوشنده و دوم شاهدین. دو شاهد مرد به طریق همان قصه شهادت در سنت اسلامی.
در فقه اهل سنت هم قصه به همین منوال است. در صحیح بخاری نقل است که «ابو برده از پدرش و او از ابوموسی اشعری روایت می کند که رسول الله او را به یمن فرستادند و در مورد نوشیدنی های اهل یمن از وی پرسیدند، و او در پاسخ فرمود: بتع و مزر، از ابو برده پرسیده شد که “بتع” چیست؟ پاسخ داد: “بتع” نبیذ عسل و “مزر” نبیذ جو می باشد، سپس فرمود: هر مست کننده ای حرام است». (۱)
اما در میان این بحث ها، حرف های دیگری نیز زده شده است. حرف هایی که گاه صدای سنتی ها را در آورده و اعتراضشان را برانگیخته است. مثلاً مصطفی راشد، از شیوخ مصری که در سال ۱۳۹۳ در مسجد سیدنی استرالیا خطیب بوده، در مباحثه ای تلویزیونی در همان زمان گفته است: «قرآن تنها مستی را حرام می داند و آیه ای در کلام الله مبنی بر حرام بودن شراب وجود ندارد». وی با استناد به آیه ۴۳ سوره نساء، ادامه داده است: «هر آن چه در این باره در قرآن کریم هست، مربوط به حرام بودن مستی است و درباره تحریم خود شراب صدق نمی کند». او در ادامه هم گفته که: «با توجه به این آیات نمی توان دروغ را به خدا نسبت دهیم». (۲)
و البته حرف های او مخالفین بسیاری در میان علمای هر دو جریان اصلی مسلمین دارد. نکته این جاست که در برخی منابع در خصوص کلمه “خمر” گفته شده که با توجه به نبود شراب انگور در مدینه در عصر پیامبر و بودن شراب خرما، خمر هر مایع مست کننده ای را شامل می شود. در واقع در اصل معنی کلمه میان اهل نظر اختلاف است. ایضاً بحث هایی نیز مطرح شده، صرافی آنلاین توران ازمیر چونان که پیش تر اشاره شد که نوشیدن مشروبات الکلی به شرطی که موجب مستی نشود، بلااشکال است. بحث ها هنوز هم هست. فتاوی عامی هست و برخی فتاوی شاذ و خاص که بعد از طرح، همیشه مخالفت هایی جدی را برانگیخته و جماعتی از متعصبین را که اهل تعصب و فریاد اند و نه اهل بحث و تعقل، به واکنش می اندازد که کف بر لب فریاد وا اسلاما سر دهند و به جای اندیشه ورزی به فریاد زدن مشغول باشند.
شاید در این میانه پرسش بشود که آخر چرا؟ دلیل این ممنوعیت چیست؟ این دلیل آیا نقلی است یا عقلی؟ آن چه از ظاهر استدلال ها به نظر می رسد -و با توجه به همان فهم فوق الذکر که با ارجاع به نص آیات و روایات مطلق نوشیدن هر مست کننده ای را حرام می داند-، باید گفت که در بادی امر، این مسئله نهی، نقلی است. و البته پس از آن، استدلال های عقلی با استناد به متن قرآن (۲۱۹ سوره بقره) که از مضاری بیش از منافع این گونه نوشیدنی ها سخن می گوید، پای استدلال های عقلی و ارجاع به برخی سخنان پزشکان باز می شود. از سوی دیگر، حرمت نوشیدنی های الکلی و مست کننده امری اجماعی میان علمای همه مکاتب فکری سنتی اسلامی است و چون اجماع اولاً، چهارمین دلیل از ادله اربعه فقهی (در شیعه) است و ثانیاً، در این نگاه امر اجماعی نقل شده از اصحاب اجماع، امری صادق است و نه حتی تائید شده، پس با توجه بر این اجماع، حرمت این گونه نوشیدنی ها به طور مطلق اثبات می شود. البته چونان که گفته شد، تلاش هایی در خصوص عقلی تر شدن استدلال ها در این خصوص و ایضاً کاستن اجماع به امری صرفا تائید کننده و گشتن دلیل برای مسئله شده است که بعضاً منجر به برخی فتاوی شاذ هم شده یا ممکن است بشود. اما در میان معتقدین متعصبی که هرگونه سخن غیرقابل درکی برایشان مصداق بدعت و انگار ضروری دین و امثالهم تعریف می شود، گفتن این سخنان شاذ البته دل شیر می خواهد و سری نترس. (۳) و (۴)
اما با وجود این حرمت تقریباً اجماعی مصرف مشروبات الکلی، حتی به قدر غیرمست شدن، کشورهای مسلمان نشین -یا آن چه که در جهان به عنوان کشورهای اسلامی معروف اند-، بسیار اند که در آن ها نوشیدن و مصرف مشروبات الکلی برای همه، از مسلمان تا غیرمسلمان مجازات حکومتی ندارد و در واقع نوشیدن یا عدم نوشیدن آن به اراده آزاد شخص مسلمان واگذار شده است.
پیش از نام بردن برخی کشورها باید یک نکته را مد نظر قرار داد و آن هم توجه به نظام حکومتی آن هاست. بخشی از این کشورهای اسلامی دارای قانون اساسی و قوانین موضوعه سکولار است و ساخت حکومتی دمکراتیکی دارند. منظور از سکولار در این جا، جدایی نهاد دین از نهاد قدرت است؛ به صورتی که نهاد دین توجیه کننده نهاد قدرت نباشد. یعنی دین، نقش اجتماعی خودش را در متن جامعه بازی می کند، اما حضور سیاسی به عنوان عامل اصلی در امر حکومت و صرافی آنلاین توران ازمیر قانونگذاری ندارد. اما بخشی دیگر از این کشورها، یا تازه پا به عرصه دارا بودن ساختی دمکراتیک گذاشته اند-به مانند افغانستان و عراق پس از جنگ که هنوز از خاکستر جنگ برنخواسته اند-، یا دارای انواع و اقسام حکومت های اقتدارگرا هستند؛ از پادشاهی عربستان سعودی تا شیخ نشین های امارات متحده عربی و حکومت های جمهوری اسلامی بی یا با ولایت فقیه چونان پاکستان و ایران.
با احتساب این نکته اما می توان از زاویه امکان یا عدم امکان مصرف مشروبات الکلی به کشورهای اسلامی یا در واقع کشورهای با اکثریت ساکنان مسلمان نگاهی انداخت. لیست کشورهایی که در آن ها مصرف مشروبات الکلی ممنوع است، مشخص است: افغانستان که در آن فروش مشروبات الکلی ممنوع است و اما خبرگزاری جمهور افغانستان، در ۲۹ آبان ۱۳۹۶، خبر از فروش مشروبات الکلی دیپلمات های خارجی در بازار سیاه افغانستان داده است. یعنی فروشش ممنوع است و اما طالبان مشروبات الکلی به طریقی آن را می یابند؛ به مانند هر متاعی که ممنوع شود. سخنی مشهوری است که می گوید: الناس حریص علی ما منع! (۵)
بنگلادش با اکثریتی حدود ۹۰ درصدی از مسلمانان، دیگر کشور مسلمانی است که مصرف مشروبات الکلی در آن ممنوع است. برونئی نام کشور دیگری است و بعد ایران. کشوری با جمعیتی بالغ بر ۸۰ میلیون نفر که مشروبات دست ساز اخیراً باز هم دست به کشتار مردمانش زده و حاکمیت هم چنان قصد ذره ای نرمش را هم ندارد. کشوری که سرانه بالایی در مصرف مشروبات الکلی دارد و حتی درصد میزان مصرف مشروبات الکلی توسط نوشندگانش از ایالات متحده آمریکا بالاتر است. (۶)
در عراق به جز اقلیم کردستان عراق -که منطقه ای خودمختار است-، در الباقی آن این ممنوعیت به جای خود است. در اندونزی هم در مغازه های کوچک نشانی نیست و اما در مارکت های بزرگ و ایضاً مناطق توریستی امکان مصرف مفصل آن وجود دارد. در هند و در برخی ایالات هایش با اکثریت مسلمان -به مانند گجرات-، این ممنوعیت وجود دارد. کشورهای لیبی، کویت، موریتانی، عربستان سعودی، سودان، سومالی و یمن هم از جمله کشورهای ممنوع هستند و در مالدیو و پاکستان تنها مسلمانان شامل این ممنوعیت می شوند. در امارات عربی متحده هم، امارت شارجه شامل این امر است.
اما کشورهای مسلمان دمکراتیک دیگر که قوانین اساسی سکولار هم دارند، بعضاً ممنوعیت هایی را برای فروش و مصرف مشروبات الکلی اعمال کرده اند. در مالزی، مسلمانان از نوشیدن و خرید و فروش مشروبات الکلی ممنوع اند. اگر مسلمانی از مالزیایی ها در باری نشسته باشد و مشغول نوشیدن باشد و پلیس شرعیت سر برسد، فرد بازداشت شده و با او برخورد می شود. البته این بحث بالاخص در سال های اخیر در مالزی بحثی داغ است. این که قوانین مالزی باید سکولار باشد، یا باید با قوانین شریعت همگام شود. احزاب اسلامگرای این کشور به شدت بر اسلامی شدن قوانین اصرار دارند و غیرمسلمانان در کنار احزاب و گروه های مختلف مسلمان نواندیش -که عموما از فرهیختگان و دانش آموختگان جامعه مالزی هستند-، بر سکولار بودن قوانین اصرار می ورزند. فشارها بالاخص در اواخر دوره نجیب تون رزاق، نخست وزیر سابق مالزی از سوی اسلامگرایان بیش تر شد و اما با انتخاب ماهاتیر محمد و بازگشت او به قدرت می توان امید داشت که مالزی به ثبات سابقش برگردد.
کشوری با اکثریت مسلمان؛ این بار ترکیه. نوشیدن و مصرف و خرید و فروش مشروبات الکلی در آن آزاد است و اما در شهرهای کوچک و عموماً مذهبی ترکیه برخی ممنوعیت ها و محدودیت ها اعمال می شود. برخی پناهجویان ایرانی در شهرهای کوچک ترکیه شکایت می کنند که مجبورند مشروب مصرفی شان را در پاکت های سیاه و به صورت قاچاقی حمل کنند. جو عمومی برخی شهرها فضا را بر نوشندگان تنگ می کند. از سویی دیگر در ترکیه، استانبول همیشه زنده و اسکی شهیر شاداب و آنکارا و ازمیر و شهرهای دیگرش را هم دارد که در آن می و میگساری حتی بعضاً در تمامی ۲۴ ساعت آزاد آزاد است.
کشور دیگر مصر. کشوری که سه هزار سال تاریخ آبجو سازی دارد و اما مبادله الکل در این کشور هنوز به گونه ای زیرمیزی است. گفته می شود در مصر مبادله زیرمیزی الکل توسط مسلمانان وجود دارد و البته برای مسیحیان و دیگران معتقد به ادیان دیگر، خرید و فروش الکل آزاد است. (۷)
دو نکته در این قیاس میان کشورها حائز اهمیت است. اول مسئله نوع حکومت و قانون اساسی آن هاست. نظام های دمکراتیک با قوانین اساسی سکولار یا ساخت هایی نزدیک به آن ها در خصوص شرب خمر برخوردی روادارانه دارند و نوشیدن یا عدم نوشیدنش را بر عهده خود شخص می گذارند. البته این مطلق همه کشورهای اسلامی که مجوز خرید و فروش مشروبات الکلی را صادر کرده اند، نیست. چونان که گفته شد مثلاً در مالزی، این مسئله برای مسلمانان محدودیت دارد؛ اما به شرطی که پلیسی بیاید و برخورد کند و البته اگر نیاید، قصه همان است که می گویند دزد نگرفته پادشاه است! در برخی کشورها چونان ایران و عربستان سعودی شرب و خرید و فروش مشروبات مطلقاً ممنوع است. اما در همین عربستان سعودی واردات آن اخیراً و تنها برای هتل ها و میهمانان خارجی غیر مسلمان غیر سعودی آزاد می شود. در امارات عربی متحده در یک شیخ نشین مصرف الکل بخشی از زندگی رایج آن جاست و در یک شیخ نشین دیگر ممنوع. در هند همین قاعده بر اساس ایالات مراعات می شود.
نکته دوم جامعه و سنت های آن است. هر جا جامعه سنتی تر و مذهبی تر است، مصرف مشروبات الکلی در آن جا کم تر است و این امر بیش تر قبیح به نظر می رسد. شهرهای مختلف ترکیه نمونه و نشانه ای از آن است. تفاوت مشخصی میان امکان و میزان مصرف به نفر مشروبات الکلی، مثلاً در میان شهرهای کایسری یا نوشهیر تا اسکی شهیر و استانبول وجود دارد. در مالزی هم وضعیت به همین منوال است. مصرف مشروبات الکلی در کوالالامپور امری عادی است. اما همین که از مرکز این کشور دور می شویم و به شهرهای کوچک تر می رسیم، وضعیت متفاوت می شود. در برخی ایالت ها مثل ایالت کلانتان هم کلاً مصرف مشروبات ممنوع است. در واقع میزان یا امکان مصرف مشروبات الکلی، فارغ از بعد قانونی آن، تابعی از فضای اجتماعی موجود است. می تواند مصرف مشروبات الکلی ممنوع نباشد و اما شرایط جامعه به گونه ای اقتضا کند که فرد مصرف کننده مجبور شود که در پاکت سیاه، در کیف و در جایی مخفی این مشروب را جابه جا کند. در واقع این مخفی کاری نه از ترس پلیس و قانون، که ترس نگاه و حرف و برخورد مردم انجام می شود.
مصرف مشروبات الکلی، چونان که گفته شد و بنا بر توافق اکثریت قریب به اتفاق علمای شیعه و سنتی، شرعاً حرام است و قاعدتاً مسلمانان شریعت محور نباید از این گونه نوشیدنی ها استفاده کنند. اما نکته این جاست که امکان آن در کشورهای اسلامی بنا به دو مبنای پیش تر گفته شده، تغییر می کند.
شاهدان دهه های پیش، پیش از انقلاب بهمن ۵۷، بر سر در مسجد هدایت بیتی را دیده اند که به خواست آیت الله سید محمود طالقانی در آن جا نصب شده بود. بیت از یک دوبیتی از باباطاهر عریان بود و می گفت: متاع کفر و دین بی مشتری نیست/ گروهی این، گروهی آن پسندند.
طالقانی برخورد دین با معتقدان را از سر اجبار نمی دانست و سهم را بر انتخاب مردمان می داد. قصه دیگری نیز از سید موسی صدر در لبنان مطرح است که او در جایی شراب سفارش داده و بعد قطعه ای از جگر گوسفند را در شراب انداخته و بعد از تغییرات در جگر گوسفند به موعظه در نهی شراب نشسته است. در واقع نه از موضع حکومتی که تلاش کرده تا از موضع استدلالی با مسئله برخورد کند. برخوردی که امروز در میان کشورهای اسلامی غریب است. دینداران و مبلغان رسمی دین در کشورهای اسلامی بیش تر از منطق اجبار برای نهی استفاده از مشروبات الکلی استفاده می کنند تا از منطق استدلال. در واقع انگار خود حضرات، مسئول فرستادن مردمان به بهشت اند. عموماً هم کسانی که می خواستند و می خواهند مردمان را به بهشت بفرستند، برای خلائق جهنم ساخته اند؛ جهنمی از اجبار و زور و سلب اختیار خلائق.
صرافی آنلاین توران ازمیر
بحث پس از بیش از یک هزاره هم چنان ادامه دارد. آیا معنای کلمات خمر و بحثی که در مورد آن چه سکرآور است مطرح می شود، عام بر هر نوشیدنی است که مست کننده باشد و یا تنها زمانی این معانی مراد می شود که آن قدر نوشیده شود تا فرد مست گردد؟ بحثی در مورد شرب خمر و مستی که هم چنان هم ادامه دارد. البته در این میانه قولی است عام و اقوالی است بعضاً خاص. قول عام در میان تمام مسلمین، از شیعه و تا اهل سنت بر حرمت مطلق شرب خمر است. اما گاهی در این میان می شود حرف های دیگری هم شنید. البته نویسنده متخصص امور اسلامی نیست. پس آن چه می نویسد، فهمی است از آن چه که با خواندن و شنیدن و دیدن دریافت کرده است.
چنان که که گفته شد، نظر مبنی بر حرمت مصرف آن صرافی آنلاین توران ازمیر چیزی است که امروزه به آن مشروبات الکلی می گوییم. چهار آیه در قرآن صراحت بر آن دارد و حتی اگر در آن نفع و سودی هم هست، بنا بر نظر قرآن در آیه ۲۱۹ سوره بقره، ضررش بیش تر است. ۸۰ ضربه شلاق حد شرب خمر است که در ماده ۱۷۴ قانون مجازات اسلامی نیز بدان تصریح شده است. این ماده می گوید: «حد شرب مسکر برای مرد یا زن ۸۰ تازیانه است. تبصره ـ غیر مسلمان فقط در صورت تظاهر به شرب مسکر به هشتاد تازیانه محکوم می شود». اثباتش هم به دو راه میسر است. اول اقرار فرد نوشنده و دوم شاهدین. دو شاهد مرد به طریق همان قصه شهادت در سنت اسلامی.
در فقه اهل سنت هم قصه به همین منوال است. در صحیح بخاری نقل است که «ابو برده از پدرش و او از ابوموسی اشعری روایت می کند که رسول الله او را به یمن فرستادند و در مورد نوشیدنی های اهل یمن از وی پرسیدند، و او در پاسخ فرمود: بتع و مزر، از ابو برده پرسیده شد که “بتع” چیست؟ پاسخ داد: “بتع” نبیذ عسل و “مزر” نبیذ جو می باشد، سپس فرمود: هر مست کننده ای حرام است». (۱)
اما در میان این بحث ها، حرف های دیگری نیز زده شده است. حرف هایی که گاه صدای سنتی ها را در آورده و اعتراضشان را برانگیخته است. مثلاً مصطفی راشد، از شیوخ مصری که در سال ۱۳۹۳ در مسجد سیدنی استرالیا خطیب بوده، در مباحثه ای تلویزیونی در همان زمان گفته است: «قرآن تنها مستی را حرام می داند و آیه ای در کلام الله مبنی بر حرام بودن شراب وجود ندارد». وی با استناد به آیه ۴۳ سوره نساء، ادامه داده است: «هر آن چه در این باره در قرآن کریم هست، مربوط به حرام بودن مستی است و درباره تحریم خود شراب صدق نمی کند». او در ادامه هم گفته که: «با توجه به این آیات نمی توان دروغ را به خدا نسبت دهیم». (۲)
و البته حرف های او مخالفین بسیاری در میان علمای هر دو جریان اصلی مسلمین دارد. نکته این جاست که در برخی منابع در خصوص کلمه “خمر” گفته شده که با توجه به نبود شراب انگور در مدینه در عصر پیامبر و بودن شراب خرما، خمر هر مایع مست کننده ای را شامل می شود. در واقع در اصل معنی کلمه میان اهل نظر اختلاف است. ایضاً بحث هایی نیز مطرح شده، چونان که پیش تر اشاره شد که نوشیدن مشروبات الکلی به شرطی که موجب مستی نشود، بلااشکال است. بحث ها هنوز هم هست. فتاوی عامی هست و برخی فتاوی شاذ و خاص که بعد از طرح، همیشه مخالفت هایی جدی را برانگیخته و جماعتی از متعصبین را که اهل تعصب و فریاد اند و نه اهل بحث و تعقل، به واکنش می اندازد که کف بر لب فریاد وا اسلاما سر دهند و به جای اندیشه ورزی به فریاد زدن مشغول باشند.
شاید در این میانه پرسش بشود که آخر چرا؟ دلیل این ممنوعیت چیست؟ این دلیل آیا نقلی است یا عقلی؟ آن چه از ظاهر استدلال ها به نظر می رسد -و با توجه به همان فهم فوق الذکر که با ارجاع به نص آیات و روایات مطلق نوشیدن هر مست کننده ای را حرام می داند-، باید گفت که در بادی امر، این مسئله نهی، نقلی است. و البته پس از آن، استدلال های عقلی با استناد به متن قرآن (۲۱۹ سوره بقره) که از مضاری بیش از منافع این گونه نوشیدنی ها سخن می گوید، پای استدلال های عقلی و ارجاع به برخی سخنان پزشکان باز می شود. از سوی دیگر، حرمت نوشیدنی های الکلی و مست کننده امری اجماعی میان علمای همه مکاتب فکری سنتی اسلامی است و چون اجماع اولاً، چهارمین دلیل از ادله اربعه فقهی (در شیعه) است و ثانیاً، در این نگاه امر اجماعی نقل شده از اصحاب اجماع، امری صادق است و نه حتی تائید شده، پس با توجه بر این اجماع، حرمت این گونه نوشیدنی ها به طور مطلق اثبات می شود. البته چونان که گفته شد، تلاش هایی در خصوص عقلی تر شدن استدلال ها در این خصوص و ایضاً کاستن اجماع به امری صرفا تائید کننده و گشتن دلیل برای مسئله شده است که بعضاً منجر به برخی فتاوی شاذ هم شده یا ممکن است بشود. اما در میان معتقدین متعصبی که هرگونه سخن غیرقابل درکی برایشان مصداق بدعت و انگار ضروری دین و امثالهم تعریف می شود، گفتن این سخنان شاذ البته دل شیر می خواهد و سری نترس. (۳) و (۴)
اما با وجود این حرمت تقریباً اجماعی مصرف مشروبات الکلی، حتی به قدر غیرمست شدن، کشورهای مسلمان نشین -یا آن چه که در جهان به عنوان کشورهای اسلامی معروف اند-، بسیار اند که در آن ها نوشیدن و مصرف مشروبات الکلی برای همه، از مسلمان تا غیرمسلمان مجازات حکومتی ندارد و در واقع نوشیدن یا عدم نوشیدن آن به اراده آزاد شخص مسلمان واگذار شده است.
پیش از نام بردن برخی کشورها باید یک نکته را مد نظر قرار داد و آن هم توجه به صرافی آنلاین توران ازمیر نظام حکومتی آن هاست. بخشی از این کشورهای اسلامی دارای قانون اساسی و قوانین موضوعه سکولار است و ساخت حکومتی دمکراتیکی دارند. منظور از سکولار در این جا، جدایی نهاد دین از نهاد قدرت است؛ به صورتی که نهاد دین توجیه کننده نهاد قدرت نباشد. یعنی دین، نقش اجتماعی خودش را در متن جامعه بازی می کند، اما حضور سیاسی به عنوان عامل اصلی در امر حکومت و قانونگذاری ندارد. اما بخشی دیگر از این کشورها، یا تازه پا به عرصه دارا بودن ساختی دمکراتیک گذاشته اند-به مانند افغانستان و عراق پس از جنگ که هنوز از خاکستر جنگ برنخواسته اند-، یا دارای انواع و اقسام حکومت های اقتدارگرا هستند؛ از پادشاهی عربستان سعودی تا شیخ نشین های امارات متحده عربی و حکومت های جمهوری اسلامی بی یا با ولایت فقیه چونان پاکستان و ایران.
با احتساب این نکته اما می توان از زاویه امکان یا عدم امکان مصرف مشروبات الکلی به کشورهای اسلامی یا در واقع کشورهای با اکثریت ساکنان مسلمان نگاهی انداخت. لیست کشورهایی صرافی آنلاین توران ازمیر که در آن ها مصرف مشروبات الکلی ممنوع است، مشخص است: افغانستان که در آن فروش مشروبات الکلی ممنوع است و اما خبرگزاری جمهور افغانستان، در ۲۹ آبان ۱۳۹۶، خبر از فروش مشروبات الکلی دیپلمات های خارجی در بازار سیاه افغانستان داده است. یعنی فروشش ممنوع است و اما طالبان مشروبات الکلی به طریقی آن را می یابند؛ به مانند هر متاعی که ممنوع شود. سخنی مشهوری است که می گوید: الناس حریص علی ما منع! (۵)
بنگلادش با اکثریتی حدود ۹۰ درصدی از مسلمانان، دیگر کشور مسلمانی است که مصرف مشروبات الکلی در آن ممنوع است. برونئی نام کشور دیگری است و بعد ایران. کشوری با جمعیتی بالغ بر ۸۰ میلیون نفر که مشروبات دست ساز اخیراً باز هم دست به کشتار مردمانش زده و حاکمیت هم چنان قصد ذره ای نرمش را هم ندارد. کشوری که سرانه بالایی در مصرف مشروبات الکلی دارد و حتی درصد میزان مصرف مشروبات الکلی توسط نوشندگانش از ایالات متحده آمریکا بالاتر است. (۶)
در عراق به جز اقلیم کردستان عراق -که منطقه ای خودمختار است-، در الباقی آن این ممنوعیت به جای خود است. در اندونزی هم در مغازه های کوچک نشانی نیست و اما در مارکت های بزرگ و ایضاً مناطق توریستی امکان مصرف مفصل آن وجود دارد. در هند و در برخی ایالات هایش با اکثریت مسلمان -به مانند گجرات-، این ممنوعیت وجود دارد. کشورهای لیبی، کویت، موریتانی، عربستان سعودی، سودان، سومالی و یمن هم از جمله کشورهای ممنوع هستند و در مالدیو و پاکستان تنها مسلمانان شامل صرافی آنلاین توران ازمیر این ممنوعیت می شوند. در امارات عربی متحده هم، امارت شارجه شامل این امر است.
اما کشورهای مسلمان دمکراتیک دیگر که قوانین اساسی سکولار هم دارند، بعضاً ممنوعیت هایی را برای فروش و مصرف مشروبات الکلی اعمال کرده اند. در مالزی، مسلمانان از نوشیدن و خرید و فروش مشروبات الکلی ممنوع اند. اگر مسلمانی از مالزیایی ها در باری نشسته باشد و مشغول نوشیدن باشد و پلیس شرعیت سر برسد، فرد بازداشت شده و با او برخورد می شود. البته این بحث بالاخص در سال های اخیر در مالزی بحثی داغ است. این که قوانین مالزی باید سکولار باشد، یا باید با قوانین شریعت همگام شود. احزاب اسلامگرای این کشور به شدت بر اسلامی شدن قوانین اصرار دارند و غیرمسلمانان در کنار احزاب و گروه های مختلف مسلمان نواندیش -که عموما از فرهیختگان و دانش آموختگان جامعه مالزی هستند-، بر سکولار بودن قوانین اصرار می ورزند. فشارها بالاخص در اواخر دوره نجیب تون رزاق، نخست وزیر سابق مالزی از سوی اسلامگرایان بیش تر شد و اما با انتخاب ماهاتیر محمد و بازگشت او به قدرت می توان امید داشت که مالزی به ثبات سابقش برگردد.
کشوری با اکثریت مسلمان؛ این بار ترکیه. نوشیدن و مصرف و خرید و فروش مشروبات الکلی در آن آزاد است و اما در شهرهای کوچک و عموماً مذهبی ترکیه برخی ممنوعیت ها و محدودیت ها اعمال می شود. برخی پناهجویان ایرانی در شهرهای کوچک ترکیه شکایت می کنند که مجبورند مشروب مصرفی شان را در پاکت های سیاه و به صورت قاچاقی حمل کنند. جو عمومی برخی شهرها فضا را بر نوشندگان تنگ می کند. از سویی دیگر در ترکیه، استانبول همیشه زنده و اسکی شهیر شاداب و آنکارا و ازمیر و شهرهای دیگرش را هم دارد که در آن می و میگساری حتی بعضاً در تمامی ۲۴ ساعت آزاد آزاد است.
کشور دیگر مصر. کشوری که سه هزار سال تاریخ آبجو سازی دارد و اما مبادله الکل در این کشور هنوز به گونه ای زیرمیزی است. گفته می شود در مصر مبادله زیرمیزی الکل توسط مسلمانان وجود دارد و البته برای مسیحیان و دیگران معتقد به ادیان دیگر، خرید و فروش الکل آزاد است. (۷)
دو نکته در این قیاس میان کشورها حائز اهمیت است. اول مسئله نوع حکومت و قانون اساسی آن هاست. نظام های دمکراتیک با قوانین اساسی سکولار یا ساخت هایی نزدیک به آن ها در خصوص شرب خمر برخوردی روادارانه دارند و نوشیدن یا عدم نوشیدنش را بر عهده خود شخص می گذارند. البته این مطلق همه کشورهای اسلامی که مجوز خرید و فروش مشروبات الکلی را صادر کرده اند، نیست. چونان که گفته شد مثلاً در مالزی، این مسئله برای مسلمانان محدودیت دارد؛ اما به شرطی که پلیسی بیاید و برخورد کند و البته اگر نیاید، قصه همان است که می گویند دزد نگرفته پادشاه است! در برخی کشورها چونان ایران و عربستان سعودی شرب و خرید و فروش مشروبات مطلقاً ممنوع است. اما در همین عربستان سعودی واردات آن اخیراً و تنها برای هتل ها و میهمانان خارجی غیر مسلمان غیر سعودی آزاد می شود. در امارات عربی متحده در یک شیخ نشین مصرف الکل بخشی از زندگی رایج آن جاست و در یک شیخ نشین دیگر ممنوع. در هند همین قاعده بر اساس ایالات مراعات می شود.
نکته دوم جامعه و سنت های آن است. هر جا جامعه سنتی تر و مذهبی تر است، مصرف مشروبات الکلی در آن جا کم تر است و این امر بیش تر قبیح به نظر می رسد. شهرهای مختلف ترکیه نمونه و نشانه ای از آن است. تفاوت مشخصی میان امکان و میزان مصرف به نفر مشروبات الکلی، مثلاً در میان شهرهای کایسری یا نوشهیر تا اسکی شهیر و استانبول وجود دارد. در مالزی هم وضعیت به همین منوال است. مصرف مشروبات الکلی در کوالالامپور امری عادی است. اما همین که از مرکز این کشور دور می شویم و به شهرهای کوچک تر می رسیم، وضعیت متفاوت می شود. در برخی ایالت ها مثل ایالت کلانتان هم کلاً مصرف مشروبات ممنوع است. در واقع میزان یا امکان مصرف مشروبات الکلی، فارغ از بعد قانونی آن، تابعی از فضای اجتماعی موجود است. می تواند مصرف مشروبات الکلی ممنوع نباشد و اما شرایط جامعه به گونه ای اقتضا کند که فرد مصرف کننده مجبور شود که در پاکت سیاه، در کیف و در جایی مخفی این مشروب را جابه جا کند. در واقع این مخفی کاری نه از ترس پلیس و قانون، که ترس نگاه و حرف و برخورد مردم انجام می شود.
مصرف مشروبات الکلی، چونان که گفته شد و بنا بر توافق اکثریت قریب به اتفاق علمای شیعه و سنتی، شرعاً حرام است و قاعدتاً مسلمانان شریعت محور نباید از این گونه نوشیدنی ها استفاده کنند. اما نکته این جاست که امکان آن در کشورهای اسلامی بنا به دو مبنای پیش تر گفته شده، تغییر می کند.
شاهدان دهه های پیش، پیش از انقلاب بهمن ۵۷، بر سر در مسجد هدایت بیتی را دیده اند که به خواست آیت الله سید محمود طالقانی در آن جا نصب شده بود. بیت از یک دوبیتی از باباطاهر عریان بود و می گفت: متاع کفر و دین بی مشتری نیست/ گروهی این، گروهی آن پسندند.
طالقانی برخورد دین با معتقدان را از سر اجبار نمی دانست و سهم را بر انتخاب مردمان می داد. قصه دیگری نیز از سید موسی صدر در لبنان مطرح است که او در جایی شراب سفارش داده و بعد قطعه ای از جگر گوسفند را در شراب انداخته و بعد از تغییرات در جگر گوسفند به موعظه در نهی شراب نشسته است. در واقع نه از موضع حکومتی که تلاش کرده تا از موضع استدلالی با مسئله برخورد کند. برخوردی که امروز در میان کشورهای اسلامی غریب است. دینداران و مبلغان رسمی دین در کشورهای اسلامی بیش تر از منطق اجبار برای نهی استفاده از مشروبات الکلی استفاده می کنند تا از منطق استدلال. در واقع انگار خود حضرات، مسئول فرستادن مردمان به بهشت اند. عموماً هم کسانی که می خواستند و می خواهند مردمان را به بهشت بفرستند، برای خلائق جهنم ساخته اند؛ جهنمی از اجبار و زور و سلب اختیار خلائق.
دیدگاه شما