کریپتوکارنسی یا رمزارز

کریپتوکارنسی چیست؟

کریپتوکارنسی چیست؟

در سال‌های اخیر بازار کریپتوکارنسی یا همان بازار ارزهای دیجیتال از اهمیت ویژه‌ای نزد کاربران دیجیتال واقع شده است. ارزهای دیجیتال این فرصت را ایجاد کردaه‌اند تا بتوان در کمترین زمان و با حداقل هزینه به معاملات پرداخت. این ارزها به دو دسته‌ی متمرکز و غیر متمرکز تقسیم بندی می‌شوند. ارزهای متمرکز مانند پی پال تحت نظارت یک سازمان مشخص می‌باشند و ارزهای غیر متمرکز تحت کنترل هیچ نهادی نیستند و به صورت مستقل ایجاد شده‌اند. رمز ارزهایی نظیر بیت کوین و اتریوم نمونه‌هایی از ارزهای غیرمتمرکز محسوب می‌شوند.

کریپتوکارنسی چیست؟

کریپتوکارنسی یا رمز ارز نوعی ارز دیجیتال است که براساس اصول رمزنگاری ایجاد شده است و رمزگشایی آن، امری غیرممکن تلقی می‌شود. این پول الکترونیکی تحت کنترل هیچ مرکز و یا سازمانی نیست و بدون محدودیت‌های جغرافیایی قابل استفاده می‌باشد. بیت کوین اولین ارز دیجیتال به وجود آمده محسوب می‌شود که پس از آن حدود 2000 رمز ارز دیگر به وجود آمده است. به طور کلی اکثر کریپتوکارنسی ها بر روی شبکه بلاک چین اجرا می‌شوند و واحدهای اصلی این رمز ارزها براساس فرایندی به نام استخراج و یا ماین تولید می‌گردد. کریپتوکارنسی ها به دو دسته توکن و کوین تقسیم بندی می‌شوند که معمولاً کوین‌ها از یک بلاک چین مخصوص برخوردارند در حالی که توکن ها بلاک چین اختصاصی ندارند و براساس بلاک چین دیگر کوین‌ها فعالیت می‌کنند.

کریپتوکارنسی چیست؟

کاربرد کریپتوکارنسی ها

· سرمایه گذاری و انجام معاملات

ارزهای رمز پایه بهترین فرصت برای سرمایه گذاری در بازار کریپتوکارنسی محسوب می‌شوند و تاکنون افراد بسیاری براساس این سرمایه گذاری‌ها ثروتمند شده‌اند. بیت کوین و اتریوم اصلی‌ترین رمز ارزها در امر سرمایه گذاری هستند که تاکنون توانسته‌اند بیشترین متقاضیان بازار کریپتوکارنسی را به خود اختصاص دهند. البته باید در نظر داشت که به دلیل نوسانی بودن این رمز ارزها، سرمایه گذاری بر روی آن‌ها ریسک بالایی می‌طلبد اما همین عدم ثبات سبب دستیابی افراد زیادی به سودهای کلان شده است.

· خرید کالا

ارزهای دیجیتال این فرصت را به وجود آورده‌اند تا بدون هیچ محدودیت جغرافیایی بتوان از روش‌های پرداخت ارز استفاده نمود. از طریق این رمز ارزها می‌توان در هر جای دنیا خرید کرد و یا انتقالات ارزی را در کمترین زمان و آسان‌ترین روش به انجام رساند. در حال حاضر کشورهای بسیاری هستند که ارزهای دیجیتال را با ارزهای فیات برابر می‌دانند و آن‌ها را به جای ارز فیات مورد استفاده قرار می‌دهند. همچنین اکثر بازرگانان و تاجران به دلیل سهولت در پرداخت، در معاملات خود از ارزهای دیجیتال بهره می‌برند.

کریپتو(رمزارز)، چیست؟

رمزارز یا کریپتوکارنسی (crypto currency)، گونه‌ای ارز مجازی یا ارز دیجیتال است که از فناوری رمزنگاری بلاکچین در طراحی آن استفاده شده و معمولاً به صورت غیرمتمرکز اداره می‌شود. بطور عموم ارزهای مجازی ارزهایی است که دو نکته مهم در خصوص آنها رعایت شده است. این کریپتوکارنسی یا رمزارز ارزها عموما از فناوری بلاکچین ساخته شده‌اند(باصطلاح غیر قابل تغییرند)، و دوم اینکه غیرمتمرکز هستند.

همانگونه که اشاره شد، رمزارزها معمولاً به صورت غیرمتمرکز و توسط دارندگان آن کنترل می‌شوند . از این رو در مقابل نظام‌های بانکداری متمرکز قرار می‌گیرند. غیرمتمرکزسازی در رمزارزها از طریق فناوری بلاکچین(زنجیره بلوکی)، امکان‌پذیر شده‌است که خود شبیه نوعی دفتر کل توزیع‌شده بین تعداد نامحدودی کاربر است. تاریخچه شکل‌گیری رمزارزها به دهه ۱۹۸۰ میلادی می‌رسد. اما بزرگترین ایراد این رمزارزها، این بود که از فناوری تضمین شده‌ای استفاده نکرده بودند بنابراین کارایی امنیتی لازم برای جایگزینی با پول و استفاده به عنوان ارز مجازی را نداشتند.

اولین رمزارز غیرمتمرکز بیت‌کوین است که با فناوری بلاکچین نوشته شده و از ابتدا تعداد آن تا پایان، کاملا مشخص و محدود بود. این محدودیت، سبب شد که بتوان ارزش اقتصادی برای این ارز در نظر گرفت. بیت کوین در سال ۲۰۰۹ توسط شخصی با نام مستعار ساتوشی ناکاموتو ایجاد و عرضه شد. از آن زمان تاکنون رمزارزهای متعددی ایجاد شده‌اند که بسیاری از آن‌ها با لفظ “سکه‌های جایگزین بیت‌کوین”، یا “سکه های دیجیتالی”، نیز نامیده می‌شوند.

بطور کلی می‌توان کریپتوکارنسی یا رمزارز (یا رمزپول، یا ارز رمزپایه)، را نوعی پول دیجیتال تعریف نمود که در آن تولید واحد پول و تأیید اصالت نقل و انتقال پول با استفاده از الگوریتم‌های رمزگذاری(بلاکچین)، کنترل می‌شود و معمولاً کریپتوکارنسی یا رمزارز به‌طور غیرمتمرکز (بدون وابستگی به یک بانک مرکزی کشور یا بانکهای جهانی) کار می‌کند. با توجه به تعدد تعاریف و تغییرات در مصادیق رایج رمزارز، حتی این تعریف نیز چه از نظر حقوقی و چه از نظر شرح موضوع، دقت کافی ندارد. یعنی این واژه بصورت کامل رمزارز را توصیف نمی‌کند.

ارزهایی که تنها به صورت دیجیتالی وجود دارند، معمولاً صادرکننده یا تنظیم کننده مرکزی ندارند، اما از سامانه توزیع شده برای ذخیره تراکنش‌ها و مدیریت انتشار واحدهای جدید استفاده می‌کنند و برای ممانعت از جعل و تراکنش‌های متقلبانه، بر رمزنگاری تکیه دارند.

در فرهنگ لغت آکسفورد ابتدا در سال ۲۰۱۴ رمزارز ارز دیجیتالی تعریف شده بود که در آن از فنون رمزنگاری برای وضع مقررات تولید واحدهای جدید ارز و تأیید انتقال وجوه استفاده شده و مستقل از یک بانک مبنا انجام می‌شود. اما امروزه هر نوع سیستم پول الکترونیکی که برای خرید و فروش آنلاین استفاده ‌شده و نیازی به بانکی مبدا یا مرکزی نداشته باشد را رمزارز می‌نامند.

در سال ۱۹۸۳، دیوید شام، نوعی پول دیجیتال مبتنی‌بر رمزنگاری اختراع کرد که ای‌کش(E_Cash)، نام داشت. دیوید شام، بعدها در سال ۱۹۹۵ ارز دیجیتال دیگر به نام دیجی‌کش(Digicash)، را ابداع کرد که روش رمزنگاری آن به گونه‌ای بود که نه بانکی که پول در آن حفظ می‌شد، نه دولت و نه هیچ شخص ثالثی قادر به ردگیری تراکنش‌های مالی آن نبودند.

در سال ۱۹۹۶ دانشگاه ام‌آی‌تی(MIT)، مطلبی منتشر کرد که در آن یک نظام رمزپول به تفصیل شرح داده شده بود. این سلسله مطالب در همان سال توسط آژانس امنیت ملی آمریکا در قالب یک گزارش با عنوان «چگونه یک ضرابخانه بسازیم: رمزنگاری پول‌های الکترونیکی گمنام»، نیز منتشر شد.

اما بصورت امروزی، اولین رمزارزی که به صورت غیرمتمرکز کار می‌کرد بیت‌کوین بود که در سال ۲۰۰۹ توسط شخصی با نام مستعار ساتوشی ناکاموتو ایجاد شد. این رمزارز از الگوریتم اس‌اچ‌ای-256 (SHA_256)، برای امنیت سیستم خود استفاده می‌کند. باتوجه به اینکه هنوز شخصی به این نام در دنیای واقعی وجود ندارد، بسیاری از متخصصین حدس می‌زنند که ناکاموتو، نامی مستعار برای یک برنامه نویس بلاکچین بوده و با توجه به زمان اطلاعیه‌های وی و تطبیق آن با ساعت جهانی، به احتمال زیاد وی یک کریپتوکارنسی یا رمزارز آمریکایی است.

ارزهای رمزنگاری شده می‌توانند مانند سایر ارزهای فیات(بدون پشتوانه)، قابلیت مبادله داشته باشند و در انجام تراکنش‌های مالی به کار بروند. البته رمزارزهای دارای پشتوانه قابل دفاع بسیاری نیز وجود دارند.

یکی از دلایلی که امروزه هنوز استقبال زیادی از رمزارزها صورت نگرفته، عدم استقبال دولتها از این پدیده شگفت انگیز است. رمزارزها به صورت غیرمتمرکز اداره می‌شوند، قدرت کشورها برای کنترل اقتصاد(که معمولاً از طریق بانک مرکزی اعمال می‌شود) را تضعیف می‌کنند. این امر توسط برخی از دوست‌داران رمزارزها یک ویژگی مثبت تلقی می‌شود، اما توسط برخی از دولت‌ها یک ویژگی منفی محسوب می‌گردد. همچنین ماهیت رمزنگاری‌شده تراکنش‌های مبتنی بر رمزارز باعث می‌شود که ردگیری این تراکنش‌ها دشوار یا غیرممکن باشد که این امر به عقیده برخی منتقدین زمینه‌ای مناسب برای استفاده از رمزارزها جهت پولشویی فراهم می‌کند. همچنین با گسترش رمزارزها، کشورهای قدرتمند، توان تحریم کشورها کوچکتر را از دست خواهند داد.

به عبارت دیگر با فراگیری استفاده از رمزارزها، دو اتفاق خواه ناخواه رخ خواهد داد. ابتدا اینکه قدرت از دولتها به دارندگان ارزها(همان مردم)، منتقل خواهد شد و دوم اینکه دولتها کنترل خود برروی بازار، یا کنترل و تحریم سایر کشورها را از دست خواهند داد. این موضوع از قدرت دولتها خواهد کاست و برخی از منتقدین، این موضوع را شروعی بر انحلال دولتها می‌دانند.

بسیاری از رمزارزها از الگوریتم‌هایی برای استخراج پول جدید یا کریپتوکارنسی یا رمزارز ثبت اثبات کار یا کسر هزینه تراکنش استفاده می‌کنند که مبتنی بر روش‌های رمزنگاری پیچیده هستند. معمولاً این الگوریتم‌ها، هر چه تعداد کاربرانی که در تلاش برای استخراج رمزارز یا کسب حق تراکنش هستند بیشتر بشود سخت‌گیر می‌شوند و حل آن‌ها نیازمند محاسبات پیچیده‌تر و وقت‌گیرتری توسط رایانه خواهد بود. این امر منجر به مصرف مقدار فراوانی از انرژی برق می‌شود که این نیز مورد نقد منتقدین بوده‌است. در مقابل، مدافعان رمزارزها معتقدند که بانکداری رایج نیز با مصرف مقدار بسیاری منابع و انرژی همراه است و محاسباتی را ارائه می‌کنند کریپتوکارنسی یا رمزارز که نشان می‌دهد که رمزارزها از این جهت کم‌هزینه‌تر از بانک‌داری رایج هستند. استدلال دیگر مدافعان رمزارزها آن است که همینک مقدار بیشتری انرژی توسط دستگاه‌هایی که در حالت روشن رها شده‌اند تلف می‌شود، چنان‌که مصرف برق یک سال آن‌ها برای مصرف چهارسال تمام شبکه بیت‌کوین کافی است.

با فراگیر شدن کاربرد رمزارزها، میزان مصرف برق برای استخراج آن‌ها نیز به طرز چشمگیری افزایش یافته‌است، چنان‌که در سال ۲۰۱۸ پیش‌بینی شد که مقدار برقی که کشور ایسلند در این سال مصرف رمزارزها می‌کند بیشتر از مقدار برقی باشد که برای مصارف خانگی به کار می‌گیرد. در برخی کشورها نیز دولت‌ها اقدام به تعیین تعرفه‌های مالیاتی کرده‌اند که مخصوص مصرف برق برای رمزارزها است؛ ایران از جمله این کشورهاست.

وارن بافت(میلیاردر مشهور)، سالها قبل در مصاحبه باCNBC ، ارزهای دیجیتال را تحقیر کرده و آنها را بی ارزش خوانده بود. بافت در آن مصاحبه اظهار داشته بود که: “رمزارزها برای جابجایی غیرقانونی پول و پولشویی خلق شده است. رمزارزها اساساً ارزشی ندارند، آنها هیچ چیزی تولید نمی کنند و فایده ای برای اقتصاد جهان ندارند. این ارزها تولید مثل نمی‌کنند و کاری نمی‌توانند انجام دهند. شما امیدوارید که شخص دیگری حاضر شود درآینده پول بیشتری به شما بدهد. اما پس از خرید، آن شخص مشکل پیدا خواهد کرد. از نظر من ارزش رمزارزها صفر است”

جاستین سان(میلیونر آسیایی و مالک شبکه ترون)، برای قانع کردن وارن بافت برای سرمایه گذاری در رمزارزها، تلاش زیادی انجام داد. هربار وی با مقاومت بافت مواجه شد.

ژوئن سال گذشته، جاستین سان تصمیم گرفت بیش از 4 میلیون دلار برای صرف شام با وارن بافت صرف کند. قرارشد این مراسم شام، در بنیاد غیر انتفاعی GLIDE مستقر در سانفرانسیسکو برگزار شود و عواید آن به خیریه تخصیص یابد. این حرکت هوشمندانه سان، سبب شد تا علاقه‌مندان و خبرنگاران زیادی به محل این بنیاد در سانفرانسیسکو رفتند.

در این رویداد، کنفرانس خبری طولانی در پی داشت و دراین کنفرانس، کریپتوکارنسی یا رمزارز جاستین سان با سرمایه گذاران دنیای بورس و شخص وارن بافت گفتگو کرد. این رویداد موجب جمع آوری 4.57 میلیون دلار برای خیریه شد.

همچنین در این دیدار جاستین سان یک بیت کوین به وارن بافت هدیه داد و برای وی کیف پول الکترونیکی بربستر ترون در تلفن همراه وارن بافت ساخت. سان خاطرنشان کرد که قیمت بیت کوین سه ماه بعد از اینکه آن را به بافت اهدا کرده است 16٪ افزایش یافته است. حاصل این جلسات تغییر استراتژی بافت نسبت به ارزهای دیجیتال و خصوصا بیت کوین و ترون بود. او مایل شد که در رمزارزها سرمایه گذاری کند. بافت همچنین اظهار داشت که تحت تأثیر سرعت شبکه ترون قرار گرفته است.

مهمترین نکته‌ای که درمورد رمزارزها وجود دارد این موضوع است که در آینده دارندگان ارزهای محبوب یا مشهور، ثروتمندان آینده خواهند بود و آنها همچنین تعیین کننده قدرت در اقتصاد جهان خواهند بود. با توجه به اینکه کشورما در این موضوع از بسیاری از کشورها در موقعیت بهتری قراردارد، در صورت فرهنگ سازی صحیح و همکاری دولت، درآمدی که رمزارزها برای کشور ایجاد خواهند کرد، بیش از چندین برابر درآمد نفت خواهد بود. اگر با این سیستم آشنا باشیم، متوجه خواهیم شد که امروزه به ترتیب کشورهای، امریکا، ژاپن، چین، سنگاپور، عربستان، امارات متحده عربی، کشورهایی هستند که بدون وقفه و دیوانه وار در حال جمع آوری رمزارزهای مجود تولید شده و انبار آن هستند. قطعا اگر قرار نبود جهان به این سمت حرکت کند، این کشورها درآمد خود را صرف خرید آن نمی‌کردند.

بعلاوه اینکه فراموش نکنیم تقریبا به همین ترتیب، بیشترین ذخیره دلاری جهان مربوط به همین کشورهاست و طبیعی است که این دلار مازاد باید در جایی سرمایه گذاری شود. پس زمانیکه این پول بزرگ در رمزارزها سرمایه گذاری شده، قاعدتا بازار بزگی درآینده برای آن بوجود خواهد آمد. و در آن بازار کشورهای مذکور، دارندگان بیشترین تعداد رمزارزها هستند و برای کل شبکه تصمیم خواند گرفت.

امید که با افزایش اطلاعات و مطالعات و همکاری دولتها، کشور عزیزمان هم در این مقوله بصورت جدی و تعاملی وارد شده و برای خود درآمد ارزی ایجاد نموده و از به هدر رفتن توان اقتصادی و رقابتی کشور جلوگیری کند.

کریپتوکارنسی

رمزارز (رمز پول) (محاوره ایران ارز دیجیتال،[۴] کریپتوکارنسی) (به انگلیسی: Cryptocurrency) یکی از گونه‌های دارایی دیجیتال است که از فناوری رمزنگاری در طراحی آن استفاده شده و معمولاً به صورت نامتمرکز اداره می‌شود.

رمزارزها معمولاً به صورت غیر متمرکز کنترل می‌شوند (مثال: بیت کوین غیر متمرکز و ریپل متمرکز) و از این کریپتوکارنسی یا رمزارز رو در بسیاری موارد مقابل نظام‌های بانکداری متمرکز قرار می‌گیرند. نامتمرکزسازی در رمزارزها از طریق فناوری زنجیره بستکی امکان‌پذیر شده‌است که خود گونه‌ای دفتر کل توزیع‌شده است. تاریخچهٔ شکل‌گیری رمزارزها به دههٔ ۱۹۸۰ میلادی می‌رسد. نخستین رمزارز نامتمرکز بیت‌کوین است که در سال ۲۰۰۹ توسط شخص یا اشخاصی به نام مستعار یا حقیقی ساتوشی ناکاموتو ایجاد و عرضه شد.[۱۰] از آن زمان تاکنون رمزارزهای متعددی ایجاد شده‌اند[۱۱] که به آن‌ها آلت‌کوین یا آلتکوین (به انگلیسی: Altcoin) مخفف عبارت (به انگلیسی: alternative coin) (به معنی کوین‌های جایگزین) می‌گویند

رمزارز (یا ارز رمزپایه) گونه‌ای پول دیجیتال است که در آن تولید واحد پول و تأیید اصالت تراکنش پول با استفاده از الگوریتم‌های رمزگذاری کنترل می‌شود و معمولاً به‌طور نامتمرکز (بدون وابستگی به یک بانک مرکزی) کار می‌کند. با توجه به تعدد تعاریف و تغییرات در مصادیق رایج رمزارز کریپتوکارنسی یا رمزارز این عبارت از نظر حقوقی دقت کافی ندارد.

در واژه‌نامه مریم-وبستر رمزارز به صورت «هرگونه ارزی که تنها به صورت دیجیتالی وجود دارد، معمولاً صادرکننده یا تنظیم کننده مرکزی ندارد، اما از سامانه توزیع شده برای ذخیره تراکنش‌ها و مدیریت انتشار واحدهای جدید استفاده می‌کند و برای ممانعت از جعل و تراکنش‌های متقلبانه بر رمزنگاری تکیه دارد» تعریف شده‌است.در واژه‌نامه آکسفورد ابتدا در سال ۲۰۱۴ رمزارز همان ارز دیجیتالی تعریف شده بود که در آن از فنون رمزنگاری برای مقرراتگذاری تولید واحدهای جدید ارز و تأیید انتقال وجوه استفاده می‌کند و مستقل از یک بانک مرکزی وجود دارد اما امروزه هر گونه سامانه پول الکترونیکی که برای خرید و فروش آنلاین استفاده می‌شود و نیازی به بانک مرکزی نداشته باشد را رمزارز تعریف می‌کند.

رکود در انتظار بازار کریپتوکارنسی‌ها

تبلیغات اغواکننده برای معاملات کریپتوکارنسی‌ها شرایط این بازار مالی را به شدت نگران‌کننده کرده و هر روز، حجم عظیمی از سرمایه‌های مردمی را می‌بلعد که بدون بررسی وارد آن می‌شوند.

به گزارش کارآفرین نیوز، گروه های تلگرامی و صفحات اینستاگرامی این روزها جولانگاه افرادی است که سعی دارند مردم را اغوا کنند که بازار کریپتوکارنسی‌ها و ارزهای دیجیتالی همچون بیت کوین، اتریوم، دش، زیکش و امثال آن بسیار سودآورتر از سایر بازارهای مالی موازی است. اینجا است که افرادی کم‌اطلاع به دام تبلیغاتی اغواکننده می‌افتند که نه تنها سودی را نصیب آنها نمی‌کند، بلکه مال و اصل دارایی آنها را نیز می‌بلعد.

کریپتوکارنسی یا رمزارز به دسته‌ای از پول‌های دیجیتال یا مجازی گفته می‌شود که در آن‌ها از رمزنگاری(کریپتوگرافی) برای تراکنش‌های مالی استفاده شده‌است؛ به طوری که رمزگشایی آن‌ها بسیار دشوار و بعضا غیرممکن است. این نوع ارزها توسط مرکز خاصی کنترل نمی‌شوند، سریع و مقرون به صرفه‌اند و محدودیت جغرافیایی را از میان برداشته‌اند؛ و از همه مهم‌تر با دغدغه‌ی حفظ حریم خصوصی ایجاد شده‌اند.

در این میان آنچه که بازار ارزهای دیجیتال و سرمایه‌گذاری در آنها را بسیار خطرناک و پرریسک می‌کند، ۲۴ ساعته بودن فعالیت این بازارها و عدم نظارت بر آنها از سوی مراجع ذیربط است که به نوعی، هرگونه هرج و مرج و شرایط ریسکی بالا را در آن مجاز برمی‌شمرد؛ به خصوص اینکه اکنون تب خرید و فروش این ارزها نیز به دلیل رکود در برخی بازارهای موازی بسیار داغ شده است.

از سوی دیگر، تحلیلگران بازارهای اقتصادی ایران نیز نسبت به هیجان شکل گرفته برای ورود سرمایه مردم به بازار رمز ارزها هشدار داده و با تاکید بر اینکه مردم باید قدر سرمایه خود را در این شرایط حساس بدانند، بر این باورند که بازار رمز ارزها در وضعیت متعادلی قرار ندارد و نوسانات این گونه ارزها برای مردمی که بدون مطالعه و تنها به دلیل متضرر شدن در بورس به دنبال کسب درآمد و جبران ضرر در بازار کریپتو هستند، می‌تواند صدمات جبران ناپذیری به همراه داشته باشد.

دانیال دارایی کارشناس اقتصادی با بیان این که به دلیل وضعیت کرونایی و اعمال سیاست‌های سختگیرانه در بازار، بازار سرمایه هم چنان ریزشی است و روزهای خونین آن ادامه دار شده است، اظهار داشت: در این شرایط مردمی که به دنبال کسب درآمد هستند، راهی جز ورود به بازار پر زرق و برق «کریپتو» با بالاترین ریسک را ندارند.

وی عنوان کرد: تصور کنید کسب و کار شما تعطیل است، راهی برای امرار معاش نیست، سرمایه قبلی هم که در بازار سرمایه روز به روز آب می‌شود کریپتوکارنسی یا رمزارز و از طرفی با سرمایه‌های خرد هم نمی‌شود در بازارهای موازی مانند مسکن کسب درآمد کرد، بنابراین راحت ترین کار ممکن این است که در منزل، خرید و فروش رمزارز انجام شود، آن هم بدون آموزش.

دارایی با تاکید بر این که «بازار رمز ارز، جای مسابقه نیست»، ادامه داد: این بازار به شدت برای افراد تازه واردی که هیچ علمی نسبت به آن ندارند، ریسک بالا دارد؛ این مارکت بر خلاف بازار امنی همچون بورس ایران، به صورت ۲۴ ساعته فعال است و در یک ساعت، نوسان ممکن است کریپتوکارنسی یا رمزارز کل سرمایه افراد را به باد دهد، گرچه در نقطه مقابل افرادی هم ممکن است سود کنند، اما قطعاً این سود بدون دانش تبدیل به ضرر خواهد شد.

این تحلیلگر بازارهای اقتصادی ایران با بیان این پیش بینی که «بازار کریپتو به زودی وارد یک رکود چند ماهه می شود»، اظهار کرد: فرصت مناسبی است تا مسئولان بستر مناسب را برای جریان چرخه پول در این بازار ایجاد کنند و از سوی دیگر مردم هم باید تفکر «بالاتر از سیاهی رنگی نیست» را دور بریزند و برای سرمایه خود ارزش قائل شوند تا به طمع جبران ضرر، به این بازار پر التهاب ورود نکنند.

کریپتوکارنسی چیست؟

کریپتوکارنسی در واقع از 2 لغت crypto به معنی رمزنگاری و currency به معنی پول به وجود آمده است و با واژه ارز دیجیتال یا رمز ارز برای ما شناخته شده است. ابداع کننده واژه ارز دیجیتال یک دانشمند آمریکایی به نام دیوید چمپ بود. در واقع کریپتو یک نوع ارز مجازی است که در آن از علم کریپتوگرافی استفاده شده است.علم کریپتوگرافی یا همان رمزنگاری، برای اطمینان از یکپارچگی و محرمانه بودن اطلاعات به وجود آمده است. با فرایند رمزنگاری در کریپتوکارنسی ها فقط طرفین مجاز قادر به انجام معامله هستند. اولین بار از علم رمزنگاری در جنگ جهانی استفاده شد، درآن زمان برای حفظ امنیت اطلاعات از علم ریاضی و الگوریتم های خاصی که فقط طرفین فرستنده و کریپتوکارنسی یا رمزارز گیرنده اطلاعات از آن ها با خبر بودند استفاده شده بود.

از مبادله کالا به کالا تا ارزهای دیجیتال !

در طول تاریخ ابزار پرداخت تغییرات بسیار زیادی کرده است، از مبادله کالا به کالا شروع شده تا امروزه که به ارزهای دیجیتال رسیده ایم. چندین سال پیش با به وجود آمدن اینترنت کم کم بانکداری اینترنتی روی کار آمد و این امکان برای مردم فراهم شد که برای انتقال پول از اینترنت کمک بگیرند و دیگر مجبور به رد و بدل کردن اسکناس نبودند و همچنین باعث به وجود آمدن ارزهای دیجیتال هم شد که مشابه اسکناس عمل می کردند. با اختراع اینترنت سرور ها روی کار آمدند و تمام تراکنش های بانکی و اطلاعات حساب کاربری مشتریان روی همین سرورها ذخیره شدند. از معایب این سرورها هک شدن و عدم اطلاع از تراکنش ها می باشد.

رکود اقتصادی بزرگ و شروع بلاک چین

در سال 2008 آمریکا دچار یک رکود اقتصادی بزرگ شد و اواخر سال 2008 بود که یک مقاله توسط شخصی با اسم مستعار ساتوشی ناکاموتو (Satoshi Nakamoto) در اینترنت منتشر شد که هویت شخص یا گروه پخش کننده هنوزهم مشخص نیست. در این مقاله یک سیستم پرداخت جدید به نام بلاکچین، ارائه شده بود.

بلاکچین بزرگترین تکنولوژی بعد از اینترنت

سیستم بلاکچین که در سال 2008 به وجود آمد، تکنولوژی بود که از آن به عنوان بزرگترین تکنولوژی بعد از اختراع اینترنت یاد می شود. به طور خلاصه به فناوری که باعث می شود ارزهای دیجیتال به دو نقطه جهان انتقال پیدا کنند بلاکچین می گویند. در واقع در هر بلاک تعدادی تراکنش وجود دارد و این بلاک ها بهم متصل می شوند به صورتی که هر تغییر در یک بلاک باعث تغییر در همه بلاک ها می شود. همان طور که گفتیم بلاکچین آمده تا یک سری مشکلات مثل عدم اعتماد، امنیت و شفافیت را حل کند. ذخیره سازی اطلاعات برروی سرورها به صورت متمرکز، میتواند بسیار خطرناک باشد اما ورود بلاکچین باعث حذف این سیستم های متمرکز مثل بانک ها می شود. بلاکچین فقط در زمینه های نظام پولی و بانکی کاربرد ندارد بلکه در خیلی از زمینه هایی که اعتماد یک بخش از آن را تشکیل می دهد، می تواند کارا باشد به عنوان مثال در بحث رای گیری هم می تواند کاربردی باشد.

خصوصیت های بارز بلاکچین چیست؟

• بلاکچین یک نوع سیستم ذخیره سازی اطلاعات است که امنیت و شفافیت بیشتری دارد چون همه یک نسخه از همه تراکنش ها رو دارند و اگر کسی قصد کلاه برداری یا تقلب داشته باشد همه می بینند و متوجه می شوند.
• این سیستم یک نوع سیستم غیر متمرکزاست یعنی هیچ بانک ویا نهادی ویا حتی شخصی روی این سیستم نظارت ندارد.
• در این سیستم همه افراد هم ناشناس هستند.
• برای ارتباط اطلاعات در بلاکچین به یک شبکه ارتباطی نیازاست حال این شبکه می تواند یک شبکه ارتباطی باز مثل اینترنت باشد یا یک شبکه لوکال یا محلی.
• سیستم بلاکچین در مدل های مختلفی قابلیت پیاده سازی دارد و بستگی به کاربرد موردنظر می توانیم آن را تغییر دهیم

تعریف دقیق از کریپتوکارنسی با استفاده از مفهوم بلاکچین

حال با توضیحی که در مورد بلاکچین ارائه دادیم می توانیم تعریف دقیقی از کریپتو ارائه دهیم: در واقع کریپتو پول دیجیتالی است که بر اساس فناوری بلاکچین در بستر اینترنت به وجود آمده و مردم می توانند این ارزهای دیجیتال رو از قاره ای به قاره دیگر، بدون هیچ گونه نظارتی با کارمزد ناچیز و با سرعت بسیار زیاد منتقل کنند. پس این روش، روشی فوق العاده برای انتقال پول می تواند باشد چون قطعا این جا به جایی از طریق بانک هم طولانی تر خواهد بود و هم مشمول کارمزد بالایی می شود. همچنین ، سود سالیانه بانک ها بسیار کم است پس برای سرمایه گذاری بانک ها گزینه مناسبی نیستند و گزینه بهتر، سرمایه گذاری در بورس های مختلف است از جمله بازار رمزارزها.

چرا جهان آینده،جهان ارزهای دیجیتال است؟

• غیر قابل برگشت بودن: یعنی اگر ارزی را به اشتباه انتقال دهیم آن ارز قابل برگشت نخواهد بود و درواقع یک تراکنش بعد از تایید، برگشت ناپذیر است.
• مخفی کردن هویت ها: این موضوع مزایا و معایبی به همراه دارد.اولا باعث شده است خیلی از تخلف ها در دنیا با ارزهای دیجیتال صورت بگیرد مثل فروش مواد مخدر، قاچاق و… که از این مخفی بودن هویت استفاده می کنند اما در مقابل با به وجود آمدن ارزهای دیجیتال لازم نیست تاجرها برای خرید و فروش اجناس خود مثل قبل دلار، یورو ویا… تهیه کنند و می توانند به راحتی با ارز دیجیتال معاملات خود را انجام دهند.
• سریع وجهانی بودن: همان طور که گفتیم فرستادن پول از یک کشور به کشور دیگر پروسه طولانی دارد اما با ارز دیجیتال هر کس در لحظه در هرجا می تواند معامله انجام بدهد.
• امنیت بالا: به علت وجود سیستم بلاکچین امکان هک در آن وجود ندارد.
• عدم نیاز به اجازه: در واقع برای معامله در این بازار به اجازه یا مجوزی نیاز نیست و هر کس با یک ایمیل می تواند یک حساب برای خودش بسازد و معامله کند و همچنین لازم نیست نگران سقف تراکنش ها باشد.

چگونه ارز دیجیتال به دست بیاوریم؟

1) رایگان: این روزها دیده می شود که از مردم می خواهند عضو یک سایت بشوند و یا اپلیکشنی را در گوشی خود نصب کنند و از آن استفاده کنند و در ازای این گونه کارها کوین یا همان ارز دیجیتال دریافت کنند. توجه داشته باشید که ممکن است این ادعا، دروغ باشد حتی گاهی کاربران در حساب خود در آن سایت خاص کوین هایی را مشاهده می کنند اما هنگام برداشت و انتقال آن به حساب خود چیزی به آن ها تعلق نمی گیرد.

2) ماین و یا استخراج ارز های دیجیتال: بعضی رمزارزها مثل بیت کوین قابلیت استخراج دارند اما دستگاه هایی که برای استخراج استفاده می شود علاوه بر این که برق بسیار زیادی مصرف می کنند، استهلاک بسیار زیادی دارند و همچنین هزینه تعمیر و نگهداری آن ها بسیار بالاست. پس با توجه به این هزینه ها ، این روش بازدهی لازم را ندارد. در دنیا مزرعه های استخراج ارزهای دیجیتال ،که شامل چندین دستگاه هست را معمولا در کشورهای سردسیر مثل ایسلند راه اندازی می کنند.

ماینرها درواقع یک سری بلوک ها ایجاد می کنند و یک سری محاسبات انجام می دهند و روی تراکنش ها و انتقال ها تاییدیه می گذارند پس چون باعث اعتبارسنجی شبکه می شوند، به آن ها پاداش داده می شود.

3) خریدن ارزهای دیجیتال: هر کس می تواند با خرید و ذخیره هر ارز دیجیتال در کیف پول خود و تایید تراکنش ها و اعتبار سنجی به امنیت شبکه کمک کند و در ازای آن به عنوان پاداش، سود بگیرد که در واقع این کار مشابه کار همان ماینرهاست.

پس نتیجه می گیریم بهترین روش داشتن ارزهای دیجیتال یاد گرفتن معامله گری و خرید و فروش آن در بازار رمزارزهاست. در آخرین قسمت از این مقاله توضیح جامعی راجب نکات مهم در انتخاب صرافی های ارزدیجتال ارائه خواهیم داد.

تفاوت کوین وتوکن چیست؟

کوین ها ارزهایی هستند که برای خودشان بلاکچین اختصاصی دارند اما در مقابل توکن ها ارزهایی هستند که شبکه اختصاصی ندارند و درواقع در بستر یک بلاکچین دیگر ایجاد و راه اندازی شده اند درواقع فقط ارزهایی که احتیاج دارند کنترل کافی نسبت به شبکه داشته باشند ،برای خود بلاکچین اختصاصی راه اندازی می کنند . توجه داشته باشید صرفا این که یک ارزی بلاکچین اختصاصی دارد یا نه نمی تواند برای ما مزیت یا عیب محسوب شود. به طور کلی بیشتر ارزها توکن هستند چون راه اندازی یک بلاک چین به سادگی نیست مثلا ارزها می توانند بر بستر شبکه اتریوم راه اندازی شوند چون قابلیت ایجاد توکن بر بستر اتریوم وجود دارد.

فاکتورهای اصلی که ما را در انتخاب صرافی راهنمایی، می کند چیست؟

اولین و مهمترین فاکتور امنیت و حفظ سرمایه می باشد به طور مثال بهتر است ویا مثلا حتما مشتریان خود را از طریق اس ام اس و یا ایمیل از اطلاعات تراکنش آگاه سازد.

از نکات مهم دیگر این است که حتما باید به حجم معاملات و تعداد کاربرفعال در صرافی موردنظر توجه شود. مورد بعدی که باید مدنظر قرارگیرد این است که صرافی موردنظر چه قدر اعتبار دارد، برای این کار باید از نظر مشتریان و یا خبرگان در این حوزه کمک گرفت ویا حتی با بررسی سوابق صرافی که مثلا تا حالا مورد حمله هکرها بوده است یا خیر، می توان به اطلاعات مناسبی دست پیدا کرد. فاکتوربعدی کاربر پسند بودن است که درواقع باید مشتریان بتوانند به راحتی با سیستم صرافی ارتباط برقرار کنند وصرافی نیز باید در صورت هر گونه ابهام و یا مشکل پاسخگو نیاز مشتری باشند و مثلا داشتن اپلیکشن برای گوشی مزیت محسوب می شود . در حوزه ارز دیجیتال تعداد رمزارزهای قابل معامله صرافی و نحوه تبدیل آن ها به یکدیگر هم از نکات حائز اهمیت می باشد. در انتها باید به میزان کارمزد صرافی هم توجه کرد.